Willy Claes

Willy Claes

Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1938 Hasselt
Sekretarz generalny NATO
Okres	od 17 października 1994 do 20 października 1995
Poprzednik	Sergio Balanzino (p.o.)
Następca	Sergio Balanzino (p.o.)

Willem Werner Hubert (Willy) Claes (ur. 24 listopada 1938 w Hasselt^[1]) – belgijski i flamandzki polityk oraz samorządowiec, parlamentarzysta, wicepremier i minister w rządzie federalnym, w latach 1994–1995 sekretarz generalny NATO.

Życiorys

Pochodzi z rodziny muzyków, sam aktywnie udzielał się jako dyrygent^[2]. W 1960 ukończył studia z nauk politycznych i dyplomacji na Vrije Universiteit Brussel^[3][4]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Belgijskiej Partii Socjalistycznej, szybko awansując w jej strukturach. W latach 1975–1977 pełnił funkcję jej przewodniczącego^[5]. Po dokonanych w 1978 rozłamie w partii został członkiem flamandzkiej Partii Socjalistycznej^[1].

Od 1964 zasiadał w radzie swojej rodzinnej miejscowości^[3]. Między 1971 a 1994 był radnym Regionu Flamandzkiego (jako członek Cultuurraad i następnie Rady Flamandzkiej), a w latach 1968–1994 posłem do federalnej Izby Reprezentantów^[1]. Wielokrotnie obejmował stanowiska rządowe. Był ministrem edukacji (1972–1973), ministrem spraw gospodarczych (1973–1974, 1977–1981, 1988–1992) i ministrem spraw zagranicznych (1992–1994). Sprawował również urząd wicepremiera (1979–1980, 1980–1981, 1988–1994)^[1]. W latach 1992–1994 przewodniczył Partii Europejskich Socjalistów^[4].

We wrześniu 1994 został wyznaczony na sekretarza generalnego NATO w miejsce zmarłego Manfreda Wörnera. Funkcję tę objął w następnym miesiącu^[2]. Zrezygnował z tego stanowiska już w październiku następnego roku^[3]. Był jednym z socjalistycznych polityków zamieszanych w skandal korupcyjny z końca lat 80., związany z zamawianiem śmigłowców Agusta A109. Został skazany za udział w tym procederze na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, orzeczono też m.in. czasowy zakaz pełnienia funkcji publicznych^[3][6].

Zajmował później różne kierownicze stanowiska w przedsiębiorstwach i instytucjach (m.in. we Vlaamse Opera). W 2007 dołączył do rady dyrektorów belgijskiego oddziału Carrefoura^[7].

Przypisy