Willy Kyrklund

Paul Wilhelm "Willy" Kyrklund (ur. 27 lutego 1921 roku w Helsinkach, zm. 27 czerwca 2009 roku w parafii Danmark, gmina Uppsala) – szwedzko-fiński prozaik i dramatopisarz.

Biografia

Urodzony w Helsinkach, jako dziecko mieszkał również z rodziną w Harlu w fińskiej Karelii. Po maturze w 1938 roku przeprowadził się z rodzicami do Szwecji. W latach 40. i 50. pracował w biurze inżynierskim miasta gminy Lidingö. Studiował również sinologię, język rosyjski i matematykę.

Twórczość

Zadebiutował w 1948 roku zbiorem opowiadań Ångvälten (pol. Walec parowy). Jego twórczość, klasyfikowaną jako przykład modernizmu w szwedzkiej prozie, cechuje nieufność wobec języka oraz opartej na rozumie zachodniej cywilizacji^[1]. Kyrklund uciekał w stronę filozoficznych baśni, paraboli, pastiszów, a za szczególną cechę jego prozy uważa się ironię^[2].

W prozie Kyrklunda można znaleźć nawiązania do filozofii wschodu i antyku, a także do Biblii.

Opowiadania Kyrklunda tłumaczył na polski Zygmunt Łanowski.

Zbiory opowiadań

• 1948 – Ångvälten
• 1954 – Hermelinens död
• 1957 – Den överdrivne älskaren

Powieści i inna proza

• 1949 – Tvåsam
• 1951 – Solange
• 1952 – Mästaren Ma
• 1957 – Aigaion (relacja z podróży)
• 1959 – Till Tabbas (relacja z podróży)
• 1964 – Polyfem förvandlad
• 1974 – Den rätta känslan
• 1978 – Gudar och människor: en myt
• 1978 – Zéb-unnisa: en anekdot
• 1982 – 8 variationer
• 1986 – Elpёnor
• 1988 – Om godheten
• 1992 – Språket som artefakt

Dramaty

• 1946 – Vinkruset
• 1950 – Komedi för narr och ensemble
• 1967 – Från Bröllopet till Medea. Tre pjäser

Nagrody i wyróżnienia

• 1951 – Nagroda literacka dziennika Svenska Dagbladet
• 1959 – Nagroda literacka dziennika Aftonbladet
• 1965 – Wielka Nagroda Dziewięciu
• 1989 – Nagroda Gerarda Bonniera
• 1991 – Tegnérpriset
• 1994 – Doktorat honoris causa Uniwersytetu w Uppsali
• 1997 – Nagroda Aniary
• 2001 – Nagroda Nordycka Akademii Szwedzkiej

Przypisy