Willye White
 | |||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1939 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 163 cm | ||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Willye B. White (ur. 1 stycznia 1939 w Money, Missisipi, zm. 6 lutego 2007 w Chicago) – lekkoatletka amerykańska, wicemistrzyni olimpijska w skoku w dal i sprinterskim biegu sztafetowym.
Czarnoskóra White uprawiała biegi i skok w dal od 10. roku życia. Jako uczennica szkoły średniej Broad Street High School w Greenwood (Mississippi) zakwalifikowała się do ekipy amerykańskiej na igrzyska olimpijskie w Melbourne (1956), gdzie z wynikiem 6,09 m sięgnęła po srebrny medal, ulegając jedynie Polce Elżbiecie Duńskiej. Był to pierwszy medal amerykańskiej skoczkini w dal w historii.
W 1959 White ukończyła szkołę średnią i przeniosła się do Chicago. Pracowała jako pielęgniarka, potem w administracji służby zdrowia (w 1965 uzyskała bakalaureat z zarządzania służbą zdrowia na uniwersytecie w Chicago). Kontynuowała treningi lekkoatletyczne pod kierunkiem Eda Temple z Uniwersytetu Stanowego Tennessee (prowadzącego również kadrę narodową) i uczestniczyła w kolejnych zawodach międzynarodowych. W 1959 zdobyła brąz igrzysk panamerykańskich w skoku w dal. Rok później po raz drugi uczestniczyła w igrzyskach olimpijskich, ale tym razem odpadła już w eliminacjach skoku w dal. Start olimpijski w Tokio w 1964 ponownie przyniósł jej wicemistrzostwo igrzysk, tym razem w sztafecie 4x100 m; White otwierała bieg, a partnerowały jej Wyomia Tyus, Marilyn White i Edith McGuire. Amerykańska sztafeta przegrała z Polkami, a wyprzedziła Brytyjki. W konkursie skoku w dal na tokijskich igrzyskach White uplasowała się na 12. miejscu. Startowała jeszcze na dwóch olimpiadach jako skoczkini, zarówno w Meksyku (1968), jak i Monachium (1972) zajmując 11. miejsce. Była pierwszą reprezentantką USA, uczestniczącą w pięciu igrzyskach olimpijskich.
Z innych sukcesów sportowych White należy wymienić medale igrzysk panamerykańskich w skoku w dal; poza brązowym krążkiem w 1959 zdobywała złoto w 1963 i ponownie brąz w 1967. Była dwanaście razy mistrzynią kraju. Ustanowiła siedem rekordów USA, z czego ostatni (6,55 m) przetrwał szesnaście lat. 34 razy powoływano ją do reprezentacji USA na mecze międzypaństwowe, w tym kilkakrotnie na konfrontacje z silną ekipą radziecką.
Pozostała związana ze sportem po zakończeniu aktywnej kariery zawodniczej. Jako trenerka prowadziła m.in. reprezentację na Pucharze Świata w 1981. Reprezentowała lekkoatletykę w Komitecie Olimpijskim USA. W 1991 założyła fundację swojego imienia, pomagającej młodym dziewczętom w odnalezieniu się w dorosłym społeczeństwie, m.in. poprzez programy sportowe. Otrzymała wiele wyróżnień, w tym międzynarodową nagrodę fair play UNESCO im. Pierre Coubertina. W 1999 "Sports Illustrated for Women" umieściło ją w pierwszej setce największych zawodniczek XX wieku, a w 2002 znalazła się w czołowej dziesiątce najwybitniejszych zawodniczek afroamerykańskich pisma "Ebony". Jej nazwisko wpisano do kilkunastu Hall of Fame, w tym Amerykańskiej Federacji Lekkoatletycznej i sportu afroamerykańskiego.
Zmarła w lutym 2007 po chorobie nowotworowej (rak trzustki).
Medale olimpijskie
- Melbourne 1956 - 2. miejsce w skoku w dal
- Tokio 1964 - 2. miejsce w sztafecie 4x100 m
Linki zewnętrzne
- sylwetka na stronie Amerykańskiej Federacji Lekkoatletycznej
- sylwetka. thehistorymakers.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-07)].
|
|
Flaga obok nazwiska oznacza narodowość zwyciężczyni, inną niż australijska; nr – nie rozegrano
| 1923–1979 Amateur Athletic Union |
|
|---|---|
| 1980–1992 The Athletics Congress |
|
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
- ↑ Nie rozegrano
- ↑ a b c d e f g h i j Najlepsza Amerykanka w finale, w mistrzostwach występowały też zawodniczki z innych krajów
- ↑ a b c d e f g h Oznacza lata, w których mistrzostwa były również eliminacjami do igrzysk olimpijskich, w innych latach były to odrębne imprezy
- ↑ Zawody przeniesiono na kolejny rok z powodu pandemii COVID-19
| 1927–1979 Amateur Athletic Union |
|
|---|---|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg)
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Willie White of USA passes the baton to Edith McGuire in the Women's 4x100m Relay Final during Tokyo Olympic at the National Stadium on October 21, 1964 in Tokyo, Japan.