Wilmer Allison
 (c) Bundesarchiv, Bild 102-08092 / CC-BY-SA | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1904 |
| Data i miejsce śmierci | 20 kwietnia 1977 |
| Wzrost | 180 cm |
| Gra | praworęczna, jednoręczny backhand |
| Gra pojedyncza | |
| Australian Open | SF (1933) |
| Wimbledon | F (1930) |
| US Open | W (1935) |
| Gra podwójna | |
| Australian Open | SF (1933) |
| Wimbledon | W (1929, 1930) |
| US Open | W (1931, 1935) |
Wilmer Lawson Allison Jr. (ur. 8 grudnia 1904 w San Antonio, zm. 20 kwietnia 1977 w Austin) – amerykański tenisista.
W okresie II wojny światowej Allison służył w armii w stopniu pułkownika.
Kariera tenisowa
W 1927 roku został mistrzem akademickim USA w barwach uczelni stanowej Teksasu.
W grze pojedynczej wygrał w 1935 roku mistrzostwa USA (obecnie US Open), po pokonaniu w finale Sidneya Wooda. Rok wcześniej był uczestnikiem finału mistrzostw USA, kiedy to poniósł porażkę z Fredem Perrym. W 1930 roku awansował ponadto do finału Wimbledonu, gdzie przegrał z Williamem Tildenem.
Sukcesy odnosił Allison również w grze podwójnej. Dwukrotnie zwyciężył w Wimbledonie Johnem Van Rynem w 1929 i 1930 roku, a także dwa razy para Allison–Van Ryn zdobyła mistrzowski tytuł podczas mistrzostw USA, w 1931 i 1935 roku. Allison ponadto, z Van Rynem, w 1930, 1932, 1934 i 1936 dochodził do finału debla mistrzostw USA oraz w 1935 roku do finału Wimbledonu.
W grze mieszanej Allison wywalczył w 1930 roku mistrzostwo USA w parze z Edith Cross. Rok później dotarł do finału zawodów, wspólnie z Anną McCune Harper.
W latach 1928–1936 Allison klasyfikowany był w czołowej dziesiątce zawodników amerykańskich, w tym jako nr 1. w 1934 i 1935 roku.
Allison w parze z Van Rynem dla reprezentacji USA w Pucharze Davisa rozegrali 24 pojedynki. Lata 30. były w tenisie światowym okresem dominacji Francuzów, w pojedynkach deblowych jednak Alison z Van Rynem skutecznie z nimi rywalizowali – pokonali w 1929 roku parę Jean Borotra–Henri Cochet, a w 1932 roku Henri Cochet–Jacques Brugnon. Były to finały Pucharu Davisa, i w obu przypadkach ostateczny triumf, dzięki skuteczniejszej grze pojedynczej, przypadał Francuzom.
W Pucharze Davisa Allison występował również w grze pojedynczej. Łącznie (uwzględniając singel i debel) rozegrał 44 mecze, z których 32 wygrał.
W 1963 roku został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1930 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  William Tilden | 3:6, 7:9, 4:6 |
| Finalista | 2. | 1934 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta |  Fred Perry | 4:6, 3:6, 6:1, 6:8 |
| Zwycięzca | 1. | 1935 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Sidney Wood | 6:2, 6:2, 6:3 |
Gra podwójna (4–5)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1929 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Van Ryn | Ian Collins Colin Gregory | 6:4, 5:7, 6:3, 10:12, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1930 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Van Ryn | John Doeg George Lott | 6:3, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 1. | 1930 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | John Van Ryn | John Doeg George Lott | 6:8, 3:6, 6:3, 15:13, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1931 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | John Van Ryn | Berkeley Bell Gregory Mangin | 6:4, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 2. | 1932 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | John Van Ryn | Keith Gledhill Ellsworth Vines | 4:6, 3:6, 2:6 |
| Finalista | 3. | 1934 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | John Van Ryn | George Lott Lester Stoefen | 4:6, 7:9, 6:3, 4:6 |
| Finalista | 4. | 1935 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Van Ryn |  Jack Crawford Adrian Quist | 3:6, 7:5, 2:6, 7:5, 5:7 |
| Zwycięzca | 4. | 1935 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | John Van Ryn | Don Budge Gene Mako | 6:2, 6:3, 2:6, 3:6, 6:1 |
| Finalista | 5. | 1936 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | John Van Ryn | Don Budge Gene Mako | 4:6, 2:6, 4:6 |
Gra mieszana (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1930 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Edith Cross | Marjorie Morrill Frank Shields | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 1931 | U.S. National Championships, Nowy Jork | Trawiasta | Anna McCune Harper | Betty Nuthall George Lott | 3:6, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
