Wilner Tog
| Częstotliwość | dziennik |
|---|---|
| Państwo |  Litwa Środkowa, II Rzeczpospolita |
| Adres | Wilno |
| Pierwszy numer | 1919 |
| Ostatni numer | 1939 |
| Redaktor naczelny | Zelman Rajzen |
Wilner Tog (pol. Dzień Wilna, od 1937 r., wydawany pod tytułem Undzer Tog) – wileński dziennik w języku jidysz ukazujący się od 1919 do 1939 r.
Dyrektorem gazety i jej głównym ideologiem w okresie jej istnienia był znany propagator języka jidysz Zalman Rajzen. Finansowo wspierał ją filantrop Borys Kleckin. Redakcja mieściła się przy ul. Trockiej 2. Gazeta stanowiła forum dla różnych opcji politycznych, jak pisał Henri Minczeles – dziennik :
wspierały wszystkiego organizacje jidyszowe, a także Bund, Poalej Syjon-Lewicy, fołkiści skupieni wokół Cemecha Szabadai, sporadycznie, komuniści.
Gazeta borykała się z cenzurą, gdyż władze polskie postrzegało je jako lewicowe, na co wpływ miała osoba Zalmana Rajzera, który otwarcie przeciwstawiał się przejawom polskiego antysemityzmu, jak i publikowane w niej artykuły polityczne i lewicowy charakter, czego efektem były konfiskaty nakładów lub zawieszanie dziennika przez władze.
Na łamach gazety swoje wiersze publikowali poeci Abraham Suckewer i Michael Astur.
W styczniu 1937 roku, w czasie serii zamachów bombowych w Wilnie, głównie na obiekty żydowskie, pod redakcję został podłożony tak zwany ładunek petardowy[1].
Bibliografia
- Daniel Kac: Wilno Jerozolimą było. Rzecz o Abrahamie Sutkeverze. Sejny: Wydawnictwo Pogranicza, 2003. ISBN 83-86872-51-9.
- Joanna Lisek, Jung Wilne – żydowska grupa artystyczna, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2005, s. 26, ISBN 83-229-2670-7, OCLC 69295826.
- Książka i prasa na Ziemi Wileńskiej. Drukarnie, wydawnictwa, księgarnie, biblioteki, czasopisma XVI w. - 1945 r., opracował Mieczysław Jackiewicz, Bydgoszcz 2008
Przypisy
- ↑ Srebrakowski A. - Zamachy petardowe w Wilnie, w 1937 roku. Kronika dokumentalna. [dostęp 2020-04-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-07-16)].
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
