Wilson Greatbatch
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 6 września 1919 r. Buffalo | |
| Data i miejsce śmierci | 27 września 2011 r. Amherst | |
| Zawód, zajęcie | inżynier elektryk | |
Wilson Greatbatch (ur. 6 września 1919 r. w Buffalo, zm. 27 września 2011 r. w Amherst) – amerykański inżynier elektryk i wynalazca, twórca pierwszego wewnętrznego rozrusznika serca i ponad 350 innych patentów, był na liście National Inventors Hall of Fame, otrzymał nagrodę Lemelson–MIT.
Życiorys
Urodzony 6 września 1919 r. w Buffalo. Studiował inżynierię elektryczną, uzyskując w 1950 r. stopień bachelor’s degree na Cornell University i magisterium na University of Buffalo (1957 r.), na którym pracował także jako wykładowca w latach 1952–1957. W 1956 r. przypadkowo zamontował zbyt duży opornik w oscylatorze budowanym w celu zapisu rytmu pracy serca. Odkrył wówczas, że urządzenie zdolne jest do emitowania regularnych impulsów elektrycznych. Ta pomyłka podsunęła mu pomysł zbudowania wszczepianego rozrusznika serca i pierwsze takie urządzenie zostało wszczepione człowiekowi w 1960 r. Greatbatch opatentował je w 1962 r. Pierwsze urządzenie posiadało baterię zdolną do dwóch lat pracy, ale do 1972 r. Greatbatch zdołał wydłużyć żywotność ogniw do 10 lat[1].
Greatbatch posiadał 325 patenty, należał od 1986 r. do National Inventors Hall of Fame, a w 1990 r. został uhonorowany National Medal of Technology. W 2000 r. wydał autobiografię The Making of the Pacemaker: Celebrating a Lifesaving Invention[1].
Przypisy
- ↑ a b Wilson Greatbatch, „Encyclopedia Britannica” [dostęp 2017-06-30] (ang.).