Wilson Kipketer

Wilson Kipketer

Wilson Kipketer w 2010 roku
Wzrost	172 cm
Informacje klubowe
Klub	IF Sparta Kopenhaga
Trener	Sławomir Nowak
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Dania Igrzyska olimpijskie srebro Sydney 2000 lekkoatletyka (800 m) brąz Ateny 2004 lekkoatletyka (800 m) Mistrzostwa świata złoto Göteborg 1995 bieg na 800 m złoto Ateny 1997 bieg na 800 m złoto Sewilla 1999 bieg na 800 m Mistrzostwa Europy złoto Monachium 2002 bieg na 800 m Halowe mistrzostwa świata złoto Paryż 1997 bieg na 800 m srebro Maebashi 1999 bieg na 800 m srebro Birmingham 2003 bieg na 800 m Zakończenie kariery: 2005 r.

Wilson Kosgei Kipketer (ur. 12 grudnia 1972 w Kapsabet) – kenijski lekkoatleta reprezentujący od 1995 roku Danię, który specjalizował się w biegu na 800 metrów.

Dwukrotny uczestnik i medalista igrzysk olimpijskich. Trzy razy stawał na podium mistrzostw świata oraz halowych mistrzostw świata. Zdobywca złotego medalu mistrzostw Starego Kontynentu. W biegach na 800 i 1000 metrów poprawiał w sumie siedem razy rekordy świata (w hali i na stadionie). Od 7 lipca 1997 był współrekordzistą, a od 13 sierpnia 1997 aż do 22 sierpnia 2010 roku był samodzielnym rekordzistą globu w biegu na 800 metrów, kiedy to najlepszy rezultat w historii zabrał mu David Rudisha^[1][2]. Przez jedenaście lat jego trenerem był Polak Sławomir Nowak. W 2000 roku ożenił się z Dunką, Pernille. 16 sierpnia 2005 oficjalnie zakończył karierę^[3][4].

Kariera

Gdy był nastolatkiem jego talent dostrzegł Kipchoge Keino – kenijski długodystansowiec, czterokrotny medalista olimpijski. Keino zasugerował Kipketerowi pójście do katolickiej szkoły św. Patryka w Iten, która znana była z wychowywania młodych biegaczy^[3]. Pierwszymi dużymi występami międzynarodowymi były dla biegacza starty w mistrzostwach świata juniorów w 1988 w Kanadzie – w biegu na 800 metrów został zdyskwalifikowany już w eliminacjach, a kenijska sztafeta 4 x 400 metrów z Kipketerem na pierwszej zmianie zajęła wówczas 7. miejsce w biegu eliminacyjnym i nie awansowała do finału^[5]. Dwa lata później na kolejnym juniorskim czempionacie był 4. w biegu na 800 metrów, a sztafeta zajęła 8. miejsce^[6].

W 1990 roku biegacz wyjechał do Danii na wymianę studencką i podjął naukę na Uniwersytecie Kopenhaskim. W tym samym czasie złożył wniosek o przyznanie mu duńskiego obywatelstwa, które otrzymał w 1994 i od 1995 zaczął reprezentować nowy kraj. Trzykrotnie zdobył złote medale młodzieżowych mistrzostw Danii startując w barwach Københavns IF (w 1991 na 800 metrów, w 1992 na 400 i 800 metrów). W 1993 i 1994, jeszcze jako Kenijczyk wywalczył jedyne w swojej karierze tytuły mistrza Danii^[7], startując w barwach IF Sparta Kopenhaga – klub ten reprezentował aż do zakończenia kariery sportowej. Już w swoim pierwszym dużym międzynarodowym starcie – na mistrzostwach świata w Göteborgu (1995) – zdobył dla Danii złoty medal i tytuł mistrza globu w biegu na 800 metrów^[8]. W 1996 roku był niepokonany przez cały sezon jednak Międzynarodowy Komitet Olimpijski zabronił mu bronić duńskich barw na igrzyskach olimpijskich w Atlancie^[9]. Po tym wydarzeniu Kipketer rozważał zakończenie kariery^[3], jednak na koniec sezonu 1996 ustanowił rekord życiowy na zawodach w Rieti czasem 1:41,83.

U szczytu swojej kariery Kipketer był w 1997 roku. W marcu podczas halowych mistrzostw świata zdobył złoty medal i dwa razy poprawiał halowy rekord świata: 1:43,96 (7 marca)^[10] i 1:42,67 (9 marca)^[11]. Podczas zawodów DN Galan w Sztokholmie, 7 lipca, wyrównał rekord świata w biegu na 800 metrów uzyskując na stadionie olimpijskim rezultat 1:41,73 (poprzednio rezultat ten osiągnął w 1981 roku Sebastian Coe)^[2]. Miesiąc później obronił tytuł mistrza świata wygrywając bieg na 800 m w Atenach^[12]. Po czempionacie na zawodach Weltklasse Zürich poprawił rekord świata czasem 1:41,24 – rekord Kipketera był jednym z trzech takich wyników osiągnięty podczas tego mityngu w ciągu 70 minut – oprócz średniodystansowca najlepsze wyniki w historii osiągnęli wówczas także Haile Gebrselassie w biegu na 5000 metrów^[13] oraz Wilson Boit Kipketer w biegu na 3000 m z przeszkodami^[14]. Dwa tygodnie później w Kolonii wynikiem 1:41,11 ustanowił rekord świata w biegu na 800 metrów, który przetrwał aż do sierpnia 2010 roku^[1]. Na koniec sezonu został wybrany najlepszym lekkoatletą 1997 roku w prestiżowym plebiscycie Track & Field Athlete of the Year.

W 1998 roku pojechał na wakacje do rodzinnej wioski w Kenii^[9]. Po powrocie źle się czuł, a lekarze rozpoznali jego chorobę jako grypę^[3]. Ostatecznie okazało się, że zachorował na malarię. Mimo walki z chorobą ostatecznie wystartował w mistrzostwach Europy, podczas których zajął 8. miejsce^[15]. Do odnoszenia dużych sukcesów wrócił w kolejnym sezonie kiedy to zdobył srebrny medal halowych mistrzostw globu^[16] oraz ponownie obronił mistrzowski tytuł na stadionie^[17].

Na początku olimpijskiego roku 2000 dwa razy poprawiał halowy rekord świata w biegu na 1000 metrów – 6 lutego w Stuttgarcie uzyskał czas 2:15,25, a 20 lutego w Birmingham 2:14,96^[18]. We wrześniu, w Sydney, zdobył swój pierwszy medal igrzysk olimpijskich – był drugi, przegrywając złoty medal o 0,06 sekundy^[3].

23 czerwca 2002 podczas zawodów I ligi pucharu Europy w hiszpańskiej Sewilli duńska sztafeta 4 x 400 metrów, z Kipketerem na ostatniej zmianie, ustanowiła rekord kraju w tej konkurencji – 3:07,67^[19]. Był to ostatni z 18 rekordów Danii, jakie w ciągu kariery ustanowił Kipketer. Półtora miesiąca później zdobył złoty medal mistrzostw Europy pokonując mistrza świata z 2001 roku z Edmonton Szwajcara André Buchera^[20]. W kolejnym sezonie został, drugi raz w karierze, halowym wicemistrzem świata, a w Paryżu zajął 4. miejsce na mistrzostwach globu. Ostatni sukces odniósł w 2004 roku, zdobywając brązowy medal igrzysk olimpijskich. Chciał pożegnać się z kibicami w roku 2006 na mistrzostwach Europy, jednak ostatecznie zakończył karierę w sierpniu 2005 roku^[3].

Osiągnięcia

Rok	Impreza	Miejsce	Konkurencja	Lokata	Wynik
1988	Mistrzostwa świata juniorów	Greater Sudbury	sztafeta 4 x 400 m	7. miejsce	3:11,71
			bieg na 800 m	DQ	–
1990	Mistrzostwa świata juniorów	Płowdiw	bieg na 800 m	4. miejsce	1:48,13
			sztafeta 4 x 400 m	8. miejsce	3:07,86
1995	I liga pucharu Europy	Bazylea	bieg na 800 m	1. miejsce	1:46,61
1995	Mistrzostwa świata	Göteborg	bieg na 800 m	1. miejsce	1:45,08
1995	Finał Grand Prix IAAF	Monako	bieg na 800 m	2. miejsce	1:45,28
1996	I liga pucharu Europy	Bergen	bieg na 800 m	1. miejsce	1:44,33
1997	Halowe mistrzostwa świata	Paryż	bieg na 800 m	1. miejsce	1:42,67
1997	II liga pucharu Europy	Odense	bieg na 800 m	1. miejsce	1:47,98
			sztafeta 4 x 400 m	1. miejsce	3:09,96
1997	Mistrzostwa świata	Ateny	bieg na 800 m	1. miejsce	1:43,38
1997	Finał Grand Prix IAAF	Fukuoka	bieg na 800 m	1. miejsce	1:42,98
1998	Mistrzostwa Europy	Budapeszt	bieg na 800 m	8. miejsce	1:50,13
1999	Halowe mistrzostwa świata	Maebashi	bieg na 800 m	2. miejsce	1:45,49
1999	II liga pucharu Europy	Pula	bieg na 800 m	1. miejsce	1:47,03
1999	Mistrzostwa świata	Sewilla	bieg na 800 m	1. miejsce	1:43,30
1999	Finał Grand Prix IAAF	Monachium	bieg na 800 m	1. miejsce	1:43,55
2000	Igrzyska olimpijskie	Sydney	bieg na 800 m	2. miejsce	1:45,14
2002	I liga pucharu Europy	Sewilla	bieg na 800 m	1. miejsce	1:44,28
2002	Mistrzostwa Europy	Monachium	bieg na 800 m	1. miejsce	1:47,25
2003	Halowe mistrzostwa świata	Birmingham	bieg na 800 m	2. miejsce	1:45,87
2003	Mistrzostwa świata	Paryż	bieg na 800 m	4. miejsce	1:45,23
2003	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Monako	bieg na 800 m	4. miejsce	1:46,40
2004	Igrzyska olimpijskie	Ateny	bieg na 800 m	3. miejsce	1:44,65
2004	Światowy finał lekkoatletyczny IAAF	Monako	bieg na 800 m	4. miejsce	1:46,37

Rekordy życiowe

Konkurencja	Wynik	Data	Miejsce	Uwagi
Bieg na 400 m	46,85	19 czerwca 1994	Lyngby[21]
Bieg na 600 m	1:16,2[22]	10 lipca 1996	Nicea
Bieg na 800 m	1:41,11	24 sierpnia 1997	Kolonia	były rekord świata
Bieg na 1000 m	2:16,29	23 sierpnia 1995	Kopenhaga	rekord Danii
Bieg na 1500 m	3:42,80	1993
Bieg na milę	3:59,57	5 lipca 1993	Sztokholm
Bieg na 800 m (hala)	1:42,67	9 marca 1997	Paryż	halowy rekord świata
Bieg na 1000 m (hala)	2:14,96	20 lutego 2000	Birmingham	halowy rekord świata

Przypisy

Bibliografia

• Wilson Kipketer w bazie World Athletics (ang.) [dostęp 2014-04-12].
• Wilson Kipketer, [w:] tilastopaja.eu [online] [dostęp 2010-08-27]  (ang.).
• Wyniki olimpijskie zawodnika w serwisie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-17)]. (ang.) [dostęp 27 sierpnia 2010].
• Wilson Kipketer (duń.). dafital.dk. [dostęp 2016-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-07-10)].