Wincenty Łepkowski

Wincenty Łepkowski
Data i miejsce urodzenia

19 sierpnia 1866
Kraków

Data i miejsce śmierci

13 maja 1935
Kraków

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

stomatolog

Miejsce zamieszkania

Kraków

Narodowość

Polska

Tytuł naukowy

profesor

Rodzice

Józef Łepkowski, Stanisława Libelt

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Wincenty Jacek Łepkowski (ur. 19 sierpnia 1866 w Krakowie, zm. 13 maja 1935 tamże) − polski lekarz, stomatolog, pionier nowoczesnej stomatologii polskiej.

Życiorys

Był synem Józefa Aleksandra i Stanisławy Libelt (zm. 1882). W 1884 ukończył II LO i zdał maturę. W latach 1884−1890 studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, pracował w Klinice Chirurgicznej UJ pod kierunkiem Ludwika Rydygiera. Wiedzę uzupełniał studiując we Wrocławiu, Berlinie i Paryżu. Od 1892 wykładał dentystykę na Wydziale Lekarskim UJ, w 1897 uzyskał habilitację. Jako pierwszy otworzył w 1903 na ziemiach polskich ambulatorium dentystyczne. W 1904 został profesorem i kierownikiem pierwszej w Polsce Katedry Stomatologii na UJ. W 1906 roku został założycielem Związku Stomatologów Polskich. Był założycielem w 1912 Kwartalnika Stomatologicznego. Podczas I wojny światowej uruchomił ambulatorium dentystyczne dla legionistów. Był członkiem i długoletnim wiceprezesem polskiego komitetu Fédération Dentaire Internationale, autor kilkudziesięciu prac naukowych dotyczących histologii zęba, zastosowania środków farmakologicznych w dentystyce oraz prac z zakresu medycyny sądowej, które publikował między innymi w „Przeglądzie Lekarskim”. 27 listopada 1929 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Był żonaty z Celiną Libelt (1869−1950), z którą miał synów: Jerzego (jego chrzestnym ojcem był Leon Wyczółkowski), Tadeusza (1894−1970) oraz Edwarda historyka sztuki, znawcę twórczości Jana Matejki wieloletniego kustosza jego muzeum. Wincenty Łepkowski nabył od rodziny Fischerów majątek ziemski w Bronowicach Wielkich, gdzie w Willi pod Gackami spotykał się między innymi z Erazmem Barączem, Włodzimierzem Tetmajerem i Lucjanem Rydlem. W swoim podmiejskim dworze stworzył kolekcję dzieł sztuki, mebli, obrazów i porcelany.

Pochowany został w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera Ł-płn-po lewej Biechońskiego)[2]. Tablica epitafijna znajduje się również w kruchcie kościoła OO Kapucynów.

Grób prof. Wincentego Łepkowskiego na Cmentarzu Rakowickim

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 1929 r. nr 276, poz. 638 „za zasługi na polu pracy niepodległościowej”.
  2. ↑ Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803−1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 123.

Bibliografia

  • Encyklopedia Krakowa, wyd. Wydawnictwo Naukowe PWN, Kraków 2000.
  • Mała Encyklopedia Medycyny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1979. ISBN 83-01-00200-X.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grób prof. Wincentego Łepkowskiego.jpg
Autor: Kordiann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób prof. Wincentego Łepkowskiego na Cmentarzu Rakowickim