Wincenty (Vujić)

Wincenty

Vikentije

Vasilije Vujić
Biskup banacki
Kraj działania	Jugosławia
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1874 Dalj
Data i miejsce śmierci	18 sierpnia 1939 Topola
Biskup banacki
Okres sprawowania	1936–1939
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia banacka
Śluby zakonne	1903
Diakonat	1903
Prezbiterat	1903
Nominacja biskupia	1932
Chirotonia biskupia	20 grudnia 1932

Wincenty, imię świeckie Vasilije Vujić (ur. 29 stycznia 1874 w Dalju, zm. 18 sierpnia 1939 w Topoli) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze w Wiedniu i teologiczne w Czerniowcach, na tamtejszym uniwersytecie obronił pracę doktorską w dziedzinie teologii. W 1903 złożył wieczyste śluby mnisze w monasterze Šišatovac. W tym samym roku był kolejno wyświęcany na hierodiakona i hieromnicha. Również w 1903 został zatrudniony w seminarium duchownym w Sremskich Karlovcach na stanowisku profesorskim. Równolegle był rektorem seminarium do jego zamknięcia w 1914; bez powodzenia ubiegał się o zgodę władz na ponowne otwarcie szkoły^[1].

Po I wojnie światowej i zjednoczeniu etnicznie serbskich jurysdykcji cerkiewnych w jednym Serbskim Kościele Prawosławnym został nominowany na biskupa zahumsko-hercegowińskiego, jednak odmówił przyjęcia urzędu. W 1932 został po raz drugi nominowany na biskupa; tym razem wybór przyjął i 20 grudnia 1932 został wyświęcony na wikariusza eparchii belgradzkiej z tytułem biskupa morawickiego. Cztery lata później objął katedrę banacką, na której pozostawał do śmierci^[1].

Należał do najlepiej wykształconych hierarchów Serbskiego Kościoła Prawosławnego w okresie międzywojennym. Od 1931 do 1937 nadzorował nauczanie religii w szkołach średnich na terenie dawnej metropolii karłowickiej. W latach 1932–1936 wykładał na Uniwersytecie Belgradzkim prawo kanoniczne^[1].

Pochowany w soborze katedralnym we Vršacu^[2].

Przypisy