Wincenty Broniwój-Orliński
 pułkownik | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    _BAR.svg){kind=small} _BAR.svg){kind=small}     | |
Wincenty Julian Broniwój-Orliński (ur. 31 grudnia 1913 w Czempiniu, zm. 11 listopada 2006 w Berlinie) – polski prawnik, polityk, działacz emigracyjny.
Życiorys
W 1937 roku ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Był uczestnikiem wojny obronnej 1939 roku, oficerem Armii Krajowej oraz brał udział w powstaniu warszawskim.
Po wojnie osiadł w Hamburgu. Wieloletni Prezes Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Niemczech oraz hamburskiego oddziału Związku Polaków "Rodło". Cieszył się ogromnym zaufaniem w środowisku polonijnym[1]. Sprawował stanowisko delegata Rządu RP na uchodźstwie na Republikę Federalną Niemiec (w tym czasie podlegali mu delegaci niższego rzędu w RFN[2][3]). Ufundował fortepian Steinway & Sons dla pałacu Radziwiłłów w podostrowskim Antoninie[1].
Od 1944 posiadał stopień porucznika AK, a w 1953 otrzymał awans na kapitana z rąk gen. Andersa. Major rezerwy od 1990, później awansowany na podpułkownika i pułkownika[1].
Pochowany na Starym Cmentarzu w Ostrowie Wlkp.
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1944)[1][4]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (9 października 1996)[5][4]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1990)[6][4]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (28 września 1978)[7][4]
- Krzyż Walecznych (1943)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1952)[4]
- Złoty Krzyż Zasługi (1974)[8]
- Krzyż Armii Krajowej[4]
- Medal Wojska Polskiego[4]
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”[4]
- Honorowe Obywatelstwo Miasta Ostrowa Wielkopolskiego.
Przypisy
- ↑ a b c d Biuletyn Stowarzyszenia Klubu Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari. Nr 17(1)/2008, s. 52-55
- ↑ Mianowanie Delegatów Rządu. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 48, Nr 3 z 16 lipca 1986.
- ↑ Powołanie Delegatów Terenowych w Republice Federalnej Niemiec. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 58, Nr 4 z 11 listopada 1986.
- ↑ a b c d e f g h i Tomasz Piesakowski: Akcja niepodległościowa na terenie międzynarodowym 1945-1990. Polskie Tow. Naukowe na Obczyźnie, 1999, s. 747
- ↑ M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 89
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 54, Nr 4 z 20 grudnia 1990.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 26, Nr 5 z 31 grudnia 1978.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 27, Nr 4 z 31 grudnia 1974.
Bibliografia
- Poczet działaczy ZPU – płk. mec. Wincenty Broniwój-Orliński. uchodzcywniemczech.pl
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Baretka: Medal Za udział w wojnie obronnej 1939
Baretka: Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami – II RP (1942).
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .