Wincenty Dadzibóg Kamieński

Wincenty Dadzibóg Kamieński herbu Ślepowron, krypt.: W. K.; W. K.....; W. K.***, (ur. około 1768 na Humańszczyźnie, zm. po 1812) – polski poeta i tłumacz.

Życiorys

Urodził się około roku 1768 w szlacheckiej rodzinie unickiej, jako syn Kazimierza (zarządcy starostwa kaniowskiego, właściciela wsi Jampolczyk(ukr.), od roku 1769 starosty drohickiego), i Karoliny z Matczyńskich. Otrzymał staranne wykształcenie prawnicze, 20 października roku 1783 składał przysięgę na urząd obrońcy w Sądzie Zwyczajnym Trybunału Głównego w Lublinie[1]. Począwszy od roku 1791 (przez niemal 4 lata) sprawował urząd wojskiego w Trembowli. Wspólnie ze swym bratem Tadeuszem, 30 stycznia roku 1796 sprzedali, z upoważnienia ojca, wieś Jampolczyk i murowany dworek w Kamieńcu Podolskim. Wkrótce potem przeniósł się do Lwowa. Około roku 1805 poślubił Domicelę z Olszewskich Hadziewiczową (wdowę po Janie Hadziewiczu). Wspólnie z żoną był współwłaścicielem połowy dóbr Wołosów w Stanisławowskiem.

Data śmierci nieznana (żył i publikował jeszcze w roku 1812).

Twórczość

Ważniejsze utwory

  1. Gaj. Poema oryginalne w 5 pieśniach. Przez W. K., brak miejsca wydania 1809
  2. Przypadki lubelskie. Poema oryginalne, wierszem takim jak "Monachomachium" ułożone, w 10 pieśniach. Przez W. K., brak miejsca wydania 1810; fragmenty przedr. P. Hertz w: Zbiór poetów polskich XIX w., księga 1, Warszawa 1959; rękopis: Ossolineum, sygn. 4576/I
  3. Bajki, Lwów 1812; kilka bajek przedr. P. Hertz w: Zbiór poetów polskich XIX w., księga 1, Warszawa 1959.

Przekłady

  • Cnota w drodze do szczęścia, czyli Aspazja. Przypadki angielskie, tłumaczenie W. K.***, t. 1-2, Warszawa 1803 (pod krypt.: W. K.....); kryptonim rozwiązany według domniemania Estreichera II (1874) 344.
  • Voltaire: Semiramis. Tragedia Woltera, tłumaczenia Wincentego Kamieńskiego (tekst polski i francuski), autograf: Biblioteka Akademii Nauk USRR Lwów (zbiory Baworowskich, sygn. 764/I).

Utożsamianie

Nie należy utożsamiać go z urodzonym nieco później Wincentym Kamieńskim, pełniącym funkcję sekretarza Komisji Rządzącej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego (1820), który był także członkiem loży wolnomularskiej Polacy Zjednoczeni. Współcześnie żyli także 2 inni Kamieńscy tegoż samego imienia i herbu: Wincenty, syn Franciszka i Apolonii Ochockiej, skarbnik wiski; Wincenty z powiatu grodzieńskiego, syn Jerzego.

Przypisy

  1. ↑ T. 5: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967, s. 51.

Bibliografia

  • T. 5: Oświecenie. W: Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1967, s. 51–52.