Wincenty II (patriarcha Serbii)

Wincenty
Vikentije
Witomir Prodanow
Витомир Проданов
Patriarcha Serbii
Data i miejsce urodzenia

23 sierpnia 1890
Baćko Petrovo Selo

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1958
Belgrad

Miejsce pochówku

Cerkiew katedralna świętego Michała Archanioła w Belgradzie

Patriarcha Serbii
Okres sprawowania

1950–1958

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Nominacja biskupia

1950

Chirotonia biskupia

1939

Wybór patriarchy

1950

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1939

Miejscowość

Belgrad

Miejsce

Sobór św. Michała Archanioła

Konsekrator

Gabriel V

Wincenty II (serb. Викентије), imię świeckie Witomir Prodanow, serb. Витомир Проданов (ur. 23 sierpnia 1890 w Baćko Petrovo Selo, zm. 5 lipca 1958 w Belgradzie) – patriarcha Serbskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Po ukończeniu szkoły podstawowej w rodzinnej miejscowości wyjechał do Nowego Sadu, gdzie kontynuował naukę. W 1917 wstąpił do klasztoru Bezdin. W latach 1921–1923 był sekretarzem w urzędzie metropolity w Karlovacu. W 1929 rozpoczął studia na wydziale filozoficznym uniwersytetu w Belgradzie. W latach 1930–1934 napisał kilka prac naukowych poświęconych historii Wojwodiny.

W 1932 objął stanowisko sekretarza generalnego Świętego Synodu Serbskiej Cerkwi Prawosławnej. Chirotonię biskupią otrzymał w 1939 jako metropolita Zeta i Strumica. Rok później został administratorem diecezji ochrydzko-bitolskiej. Po agresji bułgarskiej w 1941 był zmuszony uciekać ze Štipu.

Po śmierci patriarchy Gabriela w maju 1950, najbardziej prawdopodobnym jego następcą był metropolita CzarnogóryArseniusz. Wskutek interwencji władz komunistycznych, został on umieszczony w areszcie domowym, a Święty Synod wybrał nowym patriarchą biskupa Wincentego. Jego rządy przypadły na okres wyjątkowo trudny dla Kościoła serbskiego, poprzedzający niezgodne z kanonami cerkiewnymi, ale poparte przez władze Jugosławii odłączenie się Macedońskiego Kościoła Prawosławnego. Patriarcha był uważany za człowieka zależnego od władz komunistycznych – w 1955 wziął udział w przyjęciu urodzinowym Josipa Broza Tity, a w sierpniu 1956 został odznaczony przez Titę z okazji swoich 67 urodzin[1].

Pochowany w soborze św. Michała Archanioła w Belgradzie.

Przypisy

  1. S.P.Ramet, Nihil obstat: religion, politics, and social change in East-Central Europe and Russia, Duke University Press 1998, s.17

Bibliografia

  • Sabrina P. Ramet: The Three Yugoslavias: State-Building and Legitimation, 1918–2004. Indiana University Press, 2006. ISBN 978-0-253-34656-8. (ang.).

Linki zewnętrzne