Wincenty Krzywiec

Wincenty Krzywiec

pułkownik saperów
Data i miejsce urodzenia	22 grudnia 1894 Noworosyjsk
Data i miejsce śmierci	28 czerwca 1978 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1915–1946
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie Wojsko Polskie we Francji Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	Korpus Interwencyjny Sztab Naczelnego Wodza
Stanowiska	dowódca saperów korpusu zastępca szefa saperów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-ukraińska wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa kampania francuska 1940
Odznaczenia

Wincenty Krzywiec (ur. 10 grudnia^?/ 22 grudnia 1894 w Noworosyjsku, zm. 28 czerwca 1978 w Londynie) – pułkownik saperów Wojska Polskiego.

Życiorys

Wincenty Krzywiec urodził się 22 grudnia 1894 w Noworosyjsku. Ukończył 7-klasową szkołę realną w Gieorgiewsku, następnie w latach 1915–1916 uczył się w Mikołajewskiej Szkole Inżynierskiej. Od maja 1915 do stycznia 1918 służył w armii rosyjskiej, walcząc na froncie w I wojnie światowej. Od stycznia 1918 służył w II Korpusie Polskim w I Oddziale Lotniczym, uczestniczył w bitwie podKaniowem.

Od września 1920 pełnił służbę w Wojsku Polskim w VI batalionie saperów, a od października 1920 dowodził 3 kompanią saperów w tymże VI batalionie. Po zakończeniu działań wojennych służył w 5 pułku saperów, następnie od czerwca 1923 jako referent w Obozie Warownym Wilno^[1]. Od czerwca do listopada 1927 pełnie służbę jako referent w 5 Okręgowym Szefostwie Saperów, a w okresie od listopada 1927 do października 1928 służył ponownie w 5 pułku saperów. Następnie w okresie od października 1928 do marca 1931 pełnił kolejno funkcje dowódcy kompanii szkolnej i wykładowcy w Szkole Podchorążych Inżynierii. Następnie od marca do października 1933, pełnił funkcję pierwszego oficera sztabu 3 Brygady Saperów. Po likwidacji 3 Brygady Saperów w okresie od marca 1934 pełnił funkcję zastępcy dowódcy 7 batalionu saperów. W okresie od kwietnia do listopada 1935 pełnił obowiązki p.o. dowódcy 7 batalionu saperów. W grudniu 1938 został pomocnikiem komendanta Wojskowej Szkoły Inżynierii w Warszawie^[2]. 25 sierpnia 1939 został wyznaczony na stanowisko dowódcy saperów Korpusu Interwencyjnego, a po jego rozwiązaniu od 3 września 1939 pełnił funkcję dowódcy saperów południowego zgrupowania Armii „Prusy”.

Po klęsce wrześniowej przedostał się przez Węgry do Francji i przebywał w Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Saperów w Thouars. 18 czerwca 1940 został ranny w m. Parthenay w wyniku zbombardowania stacji kolejowej przez niemieckie lotnictwo podczas ewakuacji Ośrodka do Wielkiej Brytanii. Ciężko ranny (traci oko) został przewieziony na południe Francji, skąd ewakuowano go drogą morską do Anglii. W latach 1940–1943 służył jako oficer sztabu dowódcy saperów I Korpusu Polskiego w Szkocji, a następnie od 1943 pełni obowiązki zastępcy szefa Saperów w Sztabie Naczelnego Wodza w Londynie. W 1946 wstąpił do Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia. 26 września 1946 prosowiecki Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej pozbawił go obywatelstwa polskiego jako jednego z 76 oficerów. Uchwałę tę uchyliła Rada Ministrów PRL 23 listopada 1971. Pozostał na emigracji w Anglii i zamieszkał w Londynie. Zmarł 28 czerwca 1978 w Londynie. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie^[3].

Awanse

• chorąży – 1916
• podporucznik – 1916
• porucznik – 1917^[4]
• kapitan – 1922 (ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919)^[5]
• major – 1932 (ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930)^[6]
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 4. lokatą w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa^[7]
• pułkownik –

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych^[7]
• Złoty Krzyż Zasługi (1937)^[8]
• Medal Niepodległości (16 marca 1933)^[9]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”

Zobacz też

• Pozbawienie obywatelstwa polskiego 76 oficerów

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Przemysław Dymek: Poznańska 3 Brygada Saperów 1929–1934. Oświęcim: Wydawnictwo „NapoleonV”, 2018. ISBN 978-83-7889-721-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.