Wincenty Rusiecki

Wincenty Rusiecki

podpułkownik piechoty
Data urodzenia	14 lutego 1894
Data i miejsce śmierci	1 września 1939 Poznań
Przebieg służby
Lata służby	do 1939
Siły zbrojne	Błękitna Armia Wojsko Polskie
Jednostki	45 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych 32 Pułk Piechoty 19 Pułk Piechoty Odsieczy Lwowa PKU Jarocin PKU Poznań Powiat KRU Poznań Powiat
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty kwatermistrz pułku zastępca dowódcy pułku komendant PKU komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka kampania wrześniowa
Odznaczenia

Wincenty Rusiecki^[1] (ur. 15 lutego 1894, zm. 1 września 1939 w Poznaniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

19 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w piechocie, w grupie oficerów byłej Armii Polskiej we Francji^[2]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1922 roku i 309. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[3].

10 lipca 1922 roku został zatwierdzony, jako pełniący obowiązki dowódcy batalionu 45 pułku piechoty Strzelców Kresowych w Równem^[4]. 1 grudnia 1924 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 93. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 19 lipca 1926 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy II baonu na stanowisko kwatermistrza 45 pp^[5][6]. Przesunięcie miało miejsce niecały miesiąc od katastrofy pod Powurskiem, której ofiarami byli między innymi żołnierze dowodzonego przez niego batalionu. 24 grudnia 1929 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 25. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W listopadzie 1928 roku został przeniesiony do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy batalionu^[7]. 31 marca 1930 roku został przeniesiony do 19 pułku piechoty Odsieczy Lwowa we Lwowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku^[8][9].

W listopadzie 1933 roku został scharakteryzowany przez inspektora armii, generała dywizji Juliusza Rómmla, jako „oficer zamiłowany w służbie liniowej, duży praktyk-dowódca, na wojnie wybitny. Instruktor bardzo dobry, administrator i organizator dobry. Charakter żywy i ustalony, ruchliwy, dbały o podwładnych. Nadaje się na dowódcę pułku. Zdolności przeciętne. Opinia według skali Pana Marszałka: ponad przeciętny”. Pomimo pozytywnej opinii inspektora armii nie otrzymał dowództwa pułku, lecz latem 1934 roku został wyznaczony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Jarocin^[10][11]. Po 1935 roku został przeniesiony na stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Powiat^[12]. 1 września 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Poznań Powiat, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant Rejonu Uzupełnień”. W 1939 roku w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku^[13].

Zginął pierwszego dnia wojny w czasie bombardowania Poznania przez Luftwaffe. Pochowany na cmentarzu Bohaterów Polskich w Poznaniu.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari (13 kwietnia 1921)^[14]
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie: po raz 1 i 2 w 1921)^[15][16]
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[17]
• Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, zezwolenie Naczelnika Państwa w 1922)^[18]
• Krzyż Wojenny (Francja)
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”) (Francja, 1921)^[19]
• Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (Francja, 1921)^[19]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.