Wincenty z Lerynu

(c) I, Alberto Fernandez Fernandez, CC BY 2.5

Opactwo Leryn na wyspie Saint-Honorat, należącej do archipelagu Leryńskiego, położonego blisko Cannes

Wincenty z Lerynu (ur. w Toul, zm. ok. 450 w Lerynie) – mnich, ojciec Kościoła, teolog i pisarz wczesnochrześcijański, święty Kościoła katolickiego, prawosławnego i anglikańskiego. Starokatolicyzm przyjmuje go za jednego ze swych patronów. Brat świętego Lupusa z Troyes.

Życiorys

Informacje na temat biografii św. Wincentego z Lerynu są bardzo skąpe. Na pewno wiadomo, że Wincenty urodził się w mieście Toul, w północno-wschodniej części współczesnej Francji. Był bratem Lupusa z Troyes. Po odbyciu służby w wojsku udał się do klasztoru Leryn na wyspie Saint-Honorat, gdzie złożył śluby zakonne, a w końcu został opatem. W roku 434 pod pseudonimem „Peregrinus” napisał swój najsłynniejszy traktat Commonitorium.

Sformułował następujące kryterium chrześcijańskiej prawowierności:

Kryterium to stało się zasadą w myśl której postęp w pogłębianiu wiary ma być rozwinięciem nauki odziedziczonej po przodkach nie zaś zmianą^[1].

Na temat zagadnienia relacji łaski a woli człowieka zajmował stanowisko św. Jana Kasjana i bronił jego poglądów. Stanowisko zostało nazwane terminem «synergia».

Od czasów reformacji „Pamiętnik” był wydawany kilkakrotnie w różnych językach.

Mimo iż po śmierci nie otoczono go czcią, wpisany został do martyrologiów przez Molanusa, a później Cezarego Baroniusza, który umieścił go tam pod dniem 24 maja^[1].

Zobacz też

• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

Przypisy

Bibliografia

Dzieło Wincentego:

• Commonitorium - tłumaczenie polskie: Pamiętnik. Jan Stahr (przekł., wstęp i objaśnienia). Poznań: Redakcja Wydawnictw Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Wydział Teologiczny, 2002, s. 92, seria: Pisma Ojców Kościoła w Polskim Tłumaczeniu 8. ISBN 83-86360-86-0.