Winfield Schley
| ||
 | ||
 Rear Admiral | ||
| Data i miejsce urodzenia | 10 października 1839 Frederick County | |
| Data i miejsce śmierci | 2 października 1911 Nowy Jork | |
| Przebieg służby | ||
| Lata służby | 1856−1901 | |
| Siły zbrojne |  United States Navy | |
| Główne wojny i bitwy | Wojna secesyjna Wojna amerykańsko-hiszpańska | |
Winfield Scott Schley (ur. 10 października 1839 w Frederick County w stanie Maryland, zm. 2 października 1911 w Nowym Jorku) − amerykański oficer marynarki, uczestnik wojny amerykańsko-hiszpańskiej, zwycięzca w bitwie pod Santiago de Cuba 3 lipca 1898 roku.
Winfield Scott Schley wstąpił do United States Naval Academy w 1856 roku i, po ukończeniu studiów cztery lata później, został przydzielony do załogi fregaty USS „Niagara”. Na jej pokładzie wziął udział w blokadzie Charlestonu podczas wojny secesyjnej. Jego kolejnym przydziałem była fregata „Potomac” a od 1862 roku kanonierka „Winona”. W 1864 roku został zastępcą dowódcy USS „Wateree”, z którym został wysłany na Ocean Spokojny.
Po zakończeniu wojny secesyjnej wziął udział w tłumieniu rozruchów na peruwiańskich wyspach Chincha i interwencji w obronie interesów amerykańskich w La Unión w Salwadorze. W 1871 roku dowodził jednym z amerykańskich okrętów podczas ekspedycji koreańskiej. W 1884 roku z kolei stanął na czele misji ratunkowej, wysłanej do Arktyki dla ocalenia członków ekspedycji polarnej Adolphusa Greely, zakończonej częściowym sukcesem: uratowano życie siedmiu (w tym dowódcy) z dwudziestu pięciu ludzi.
W marcu 1898 roku, w związku z narastającym napięciem w stosunkach z Hiszpanią, powołano do życia Lotną Eskadrę (Flying Squadron), mającą za zadanie chronić wybrzeża Stanów Zjednoczonych przed ewentualnym atakiem. Jej dowódcą został mianowany Winfield Schley, w stopniu komodora. W czerwcu Lotna Eskadra, wraz z okrętami North Atlantic Station kontradmirała (tymczasowego) Williama T. Sampsona, zablokowała w zatoce Santiago de Cuba siły hiszpańskie, dowodzone przez admirała Pascuala Cerverę. 3 lipca 1898 roku doszło do bitwy morskiej, w której Amerykanie odnieśli całkowite zwycięstwo. Jego autorstwo stało się przyczyną poważnych kontrowersji pomiędzy zwycięskimi dowódcami. Ponieważ admirał Sampson odpłynął tego dnia na spotkanie z dowódcą sił lądowych na Kubie, faktyczne dowodzenie zespołem objął komodor Schley i to on dał sygnał do bitwy. W związku z tym, już po zakończeniu wojny, obaj adwersarze rozpoczęli kampanię przeciwko sobie, co doprowadziło nawet do postępowania sądowego. Marynarka uznała zasługi obydwu, promując ich do stopnia kontradmirała, jednak wzajemna wrogość doprowadziła ostatecznie do krachu ich kariery. Admirał Schley został emerytowany w 1901 roku, admirał Sampson rok później, i wkrótce zmarł. Winfield Schley przeżył go o dziewięć lat. Obaj zostali pochowani na Arlington National Cemetery.
Na cześć admirała Winfielda Schleya został nazwany niszczyciel USS „Schley”.
Bibliografia
- Spencer C. Tucker (red.): Naval Warfare. An International Encyclopedia. Santa Barbara, CA: ABC-CLIO, 2002. ISBN 1-57607-740-3
Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
Media użyte na tej stronie
*Description: On a circular background of fair sky and moderate sea with land in sinister base, a tri-mast square rigged ship under way before a fair breeze with after top-sail furled, commission pennant atop the foremast, National Ensign atop the main, and the commodore's flag atop the mizzen. In front of the ship a luce-type anchor inclined slightly bendwise with the crown resting on the land and, in front of the shank and in back of the dexter fluke, an American bald eagle rising to sinister regarding to dexter, one foot on the ground, the other resting on the anchor near the shank; all in proper colors. The whole within a blue annulet bearing the inscription "Department of the Navy" at the top and "United States of America" at the bottom, separated on each side by a mullet and within a rim in the form of a rope; inscription, rope, mullet, and edges of annulet all gold. *Background: The policy for use of the Navy seal and emblem is contained in SECNAV Instr 5030.4 and SECNAV Instr 5030.6. The seal design was approved by the President of the United States by Executive Order 10736 dated October 23, 1957. Request for use of the Navy emblem should be submitted in writing to Defense Printing Service, ATTN: DPSMO, 8725 John Kingman Rd Suite 3239, Fort Belvoir, VA 22060-6220. The telephone number is (703) 767-4218. 1879 version here: http://etc.usf.edu/clipart/54900/54985/54985_seal_navy.htm
Photo # NH 85942 RAdm. W.S. Shley
Naramiennik stopnia Rear admiral – upper half (United States Navy).