Winian potasu sodu

Winian potasu sodu
Ogólne informacje
Wzór sumarycznyKNaC
4
H
4
O
6
Masa molowa210,16 g/mol
Wyglądbiałe kryształy (tetrahydrat)[1]
Identyfikacja
Numer CAS304-59-6
6381-59-5 (tetrahydrat)
PubChem9855836
Podobne związki
Podobne związkiwodorowinian potasu
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Winian potasu sodu (winian sodowo-potasowy, E337), NaKC
4
H
4
O
6
organiczny związek chemiczny z grupy winianów, sól podwójna sodowa i potasowa kwasu winowego, występuje w postaci tetrahydratu, NaKC
4
H
4
O
6
·4H
2
O
. Stosowany jest m.in. jako stabilizator kationów miedziowych (Cu2+
) w reakcjach na wykrywanie obecności aldehydowych grup redukujących, np. przy próbach na wykrywanie właściwości redukujących aldozFehlinga czy Nylandera.

Winian potasu sodu jest również stosowany w lecznictwie, m.in. jako środek przeczyszczający. Znany pod farmaceutyczną nazwą natrium Kalium tartaricum FP III vel Sal Seignetti.

Otrzymał go po raz pierwszy ok. 1675 roku aptekarz Elie Seignette na podstawie sugestii swojego brata Jehana, choć często odkrycie to jest przypisywane synowi Elie, który nazywał się Pierre Seignette[3][4]. W 1920 roku Joseph Valasek odkrył w tej substancji zjawisko ferroelektryczności[5][6].

Otrzymywanie

Można go otrzymać z wodorowinianu potasu i węglanu sodu. Najpierw zagotowuje się roztwór wodorowinianu potasu. Następnie do gorącego roztworu dodaje się węglanu sodu do momentu całkowitego przereagowania (roztwór przestaje się pienić). Gorący roztwór się następnie odsącza i odparowuje wodę. Podczas ciągłego ogrzewania z roztworu wytrąca się winian potasu sodu.

Przypisy

  1. a b c d e f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 95, Boca Raton: CRC Press, 2014, s. 4-83, ISBN 978-1-4822-0867-2 (ang.).
  2. Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  3. Arne Lüker: Sol-Gel derived Ferroelectric Thin Films for Voltage Tunable Applications. University of Cranfield, 2009, s. 7. [dostęp 2013-10-14].
  4. J.R. Partington, A History of Chemistry. Volume Three, London, ISBN 978-1-349-00309-9, OCLC 1086530913 [dostęp 2020-05-24].
  5. Jan Fousek. Joseph Valasek and the discovery of ferroelectricity. „Proceedings of the Ninth IEEE International Symposium on Applications of Ferroelectrics”, s. 1–5, 1994. DOI: 10.1109/ISAF.1994.522283. 
  6. Joseph Valasek. Piezoelectric and allied phenomena in Rochelle salt. „Physical Review”. 17 (4), s. 475–481, 1921. DOI: 10.1103/PhysRev.17.475. 

Star of life.svg Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Media użyte na tej stronie

Star of life.svg

The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.

Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.
K-Na-L-(+)-tartrate.png
Self-made in ChemDraw after building a Molymod model from the structure shown in en:tartaric acid. Ben 17:35, 26 February 2006 (UTC)