Wino mszalne

Wino mszalne – wino używane w Eucharystii. Według teologii katolickiej zachodzi podczas niej przemiana wina w krew Chrystusa (transsubstancjacja).

Zgodnie z instrukcją Redemptionis Sacramentum, opisującą prawidłowe sprawowanie mszy świętej, wino mszalne powinno spełniać następujące wymagania – być:

  • naturalne, z winogron;
  • czyste, bez domieszek obcych substancji;
  • odpowiednio przechowywane, niezepsute, nieskwaśniałe;
  • bez wątpliwości odnośnie do jego prawdziwości i pochodzenia[1].

Kodeks prawa kanonicznego z 1983 podaje jedynie, że wino powinno być naturalne z owocu winnego (naturale de genimine vitis) i niezepsute (non corruptum) (KPK, kan. 924 § 3). Podczas sprawowania Eucharystii dodaje się do niego trochę wody (KPK, kan. 924 § 1).

W produkcji wina dozwolone są dodatki konserwujące wino (np. siarkowanie wina), szaptalizacja. Wino należy nabywać u upoważnionego przez kurię diecezjalną producenta lub dystrybutora win mszalnych. Muszą oni przed swoim biskupem złożyć przyrzeczenie, że sprzedawane przez nich wino spełnia warunki stawiane winu mszalnemu (zgodność z prawem winiarskim danego kraju oraz kościelnym)[2].

Jeśli prezbiter nie może przyjąć Komunii Świętej w postaci wina (np. z powodu alkoholizmu[3]), może uzyskać zgodę od ordynariusza na używanie moszczu z winogron (mustum). We mszy koncelebrowanej prezbiterzy mogą przyjmować Komunię „per intinctionem” (przez zanurzenie)[2].

W Kościele zachodnim preferuje się białe wino mszalne ze względu na pozostawianie plam przez czerwone wino na puryfikaterzu. Kościoły wschodnie preferują czerwone wino, które lepiej symbolizuje krew[4].

Przypisy

  1. ↑ Kongregacja Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: Redemptionis Sacramentum (pol.). Opoka, 2004. [dostęp 2016-10-18].
  2. ↑ a b Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Episkopatu Polski: Wskazania w sprawie materii Eucharystii (pol.). 2013. [dostęp 2016-10-17].
  3. ↑ Ojcowie Świętej Kongregacji Nauki Wiary: Odpowiedź na przedłożone wątpliwości (pol.). Opoka, 1982. [dostęp 2016-10-18].
  4. ↑ ks. Andrzej Draguła: Krew winogron (pol.). Czas Wina, 2010. [dostęp 2016-10-18].