Winrich von Kniprode
 Winrich von Kniprode - litografia z 1838 - Heinrich Wilhelm Teichgräber | |
 Herb Winricha von Kniprode jako wielkiego mistrza | |
| Wielki mistrz zakonu krzyżackiego | |
| Okres | od 1351 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1310 |
| Data i miejsce śmierci | 24 czerwca 1382 |
| Miejsce spoczynku | Zamek w Malborku - kaplica św. Anny |
Winrich von Kniprode (ur. ok. 1310 k. Monheim am Rhein, zm. 24 czerwca 1382 w Malborku) i został pochowany w kaplicy św. Anny na Zamku Wysokim – wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1351–1382[1].
Życiorys
Winrich von Kniprode pochodził z okolic Monheim am Rhein. Nie jest znana data jego wstąpienia do zgromadzenia. Wiadomo, że od 1334 roku był kompanem prokuratora pasłęckiego. W 1338 roku został komturem Gdańska. Od 1342 roku pełnił funkcje komtura Bałgi i wójta Natangii. W 1344 roku został mianowany wielkim marszałkiem zakonu krzyżackiego, a od 1346 roku był wielkim komturem, czyli zastępcą Wielkiego Mistrza. Tak szybkie awansy w hierarchii zakonnej świadczą o dużych zdolnościach dyplomatycznych i wojskowych[2][3].
Jako wielki komtur krzyżacki brał udział w wojnie z Litwą o Żmudź. Jako główny dowódca armii zakonu, 2 lutego 1348 roku zadał druzgocącą klęskę armii litewskiej w bitwie nad rzeką Strawą[2].
W 1351 został wybrany wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego. Pełnienie urzędu zaczął od niefortunnej wyprawy na Żmudź zakończonej klęską, która zmusiła go do zawieszenia broni i pertraktacji z Wielkim Księstwem Litewskim. Von Kniprode rozpoczął wówczas działania dyplomatyczne. W 1358 roku zdołał zawrzeć krótkotrwały sojusz z książętami litewskimi skierowany przeciwko Polsce. Załamał się on jednak w 1360 roku, gdy Olgierd wydał swoją córkę za wnuka Kazimierza III Wielkiego, Kaźka Słupskiego[2].
W 1360 roku Winrich von Kniprode rozpoczął kolejną wojnę z Litwą. Armia zakonu krzyżackiego dotarła do środkowego biegu Niemna, zniszczyła Kowno. Podeszła pod Grodno, Troki i Wilno. W czasie walk do niewoli krzyżackiej dostał się wielki książę litewski Kiejstut, który jako zakładnik był przetrzymywany w specjalnej celi na Zamku Wysokim w Malborku, zdołał jednak uciec z niewoli. Jednocześnie z prowadzeniem walk na Litwie von Kniprode rozpoczął konflikt z Danią. W 1367 zorganizował zjazd miast hanzeatyckich w Elblągu i w Kolonii, na którym zdołał zbudować silną koalicję przeciwko Waldemarowi IV[2].
W roku 1365 król polski Kazimierz Wielki złożył niezapowiedzianą wizytę w Malborku, gdzie gościł przez trzy dni i prowadził rozmowy z Winrychem von Kniprode[4]. Była to pierwsza i jedyna wizyta władcy Polski w stolicy państwa krzyżackiego.
W roku 1370 wojska dowodzone przez Winricha von Kniprode odparły kolejny najazd wojsk litewskich pod wodzą Kiejstuta i Olgierda. 17 lutego zadał im klęskę w bitwie pod Rudawą.
W roku 1379 Winrich von Kniprode wraz ze świtą odbył podróż szlakiem wodnym z Wielkich Jezior Mazurskich do Wisły. Jego podróż rozpoczęła się w Węgorzewie, następnie biegła jeziorami do Rynu i Pisza i dalej rzekami Pisą, Narwią i Wisłą aż do Torunia i Malborka[5]. Poprzez przesmyki lądowe łódź wielkiego mistrza przewożono wozem zaprzężonym w woły. Według dzisiejszych szlaków wodnych cała długość tej trasy wynosi ok. 722 km[6].
Panowanie Winricha von Kniprode uważa się za szczyt potęgi państwa zakonu krzyżackiego i moment największego rozwoju gospodarczego. W tym czasie zwiększyła się gęstość zaludnienia w państwie krzyżackim, która znacząco podniosła produkcję. Rozkwitło budownictwo[3].
Literatura
- Ernst Strehlke: Über die Herkunft des Hochmeisters Winrich von Kniprode, w: Zeitschrift für Preußische Geschichte und Landeskunde, Band 5, Berlin 1868, S. 401–405 (online).
Przypisy
- ↑ Paweł Pizuński, Poczet wielkich mistrzów krzyżackich Wydawnictwo Arenga Skarszewy, s.87.
- ↑ a b c d Winrich von Kniprode Hochmeister des Deutschen Ordens (1352-1382). Udo Arnold (Bonn). www.rheinische-geschichte.lvr.de. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ a b Winrich von Kniprode Hochmeister des Deutschen Ordens (1352-1382). Udo Arnold (Bonn). kulturstiftung.org. [dostęp 2021-10-27].
- ↑ Adam Szweda "Okoliczności wizyty króla Kazimierza Wielkiego w Malborku w 1365 roku", Roczniki Historyczne, LXXVII — 2011, str. 83
- ↑ Śródlądowa flota krzyżacka, zeglugamazurska.com.pl
- ↑ Szlak żeglowny z Węgorzewa do Pisza - 107 km, szlak Pisą z Pisza do Nowogrodu - 80 km, szlak Narwią z Nowogrodu do ujścia Narwi - 180 km, szlak Wisłą od ujścia Narwi do ujścia Nogatu - 336 km, szlak Nogatem do zamku w Malborku - 19 km
Media użyte na tej stronie
Autor: Ronald Preuss, Licencja: CC BY-SA 2.5
Teutonic Order - Coat of Arms of the Grandmaster Winrich von Kniprode
Autor: SanglierT, Licencja: CC BY-SA 3.0
Coat of arms of the Grand Master of the Clerical Teutonic Order
Autor: Noebse, Licencja: CC BY-SA 3.0
Winrich von Kniprode Gedenkstein
Winrich von Kniprode was the 22nd Grand Master of the Teutonic Knights. He was the longest serving Grand Master, holding the position for 31 years (1351–1382).
Autor: Lestat (Jan Mehlich), Licencja: CC BY-SA 2.5
Posąg Winricha von Kniprode na dziedzińcu zamku średniego w Malborku.
Autor: Ipankonin, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Coat of arms of the Grand Masters of the Teutonic Knights.
Blazon: Argent, on a cross sable a cross floretty Or and overall on an inescutcheon Or an eagle displayed sable.[1]