Wirus wścieklizny

Wirus wścieklizny

Systematyka
Grupa	Grupa V
Rząd	Mononegavirales[1]
Rodzina	Rhabdoviridae[2]
Rodzaj	Lyssavirus[3]
Gatunek	Rabies Virus[4]
Cechy wiralne
Kwas nukleinowy	ssRNA(-)
Wywoływane choroby	Wścieklizna

Wirus wścieklizny – wirus z rodzaju Lyssavirus, z rodziny Rhabdoviridae. Jego ogólne właściwości morfologiczne są typowe dla wirusów z tej rodziny. Średnica wirionu wynosi 75-80 nm, długość w zależności od zjadliwości szczepu od 120 do 300 nm. Jest oporny na działanie czynników fizycznych i chemicznych; ginie po 5 dniach w temp. 37 °C; jest oporny na procesy gnilne. Jest wrażliwy na roztwory formaliny, fenol, alkohol etylowy, roztwory mydła i detergenty. Wirus wścieklizny można namnażać, zakażając zwierzęta laboratoryjne, zarodki kurze i kacze, hodowle komórkowe. Po wielokrotnych pasażach (ponad 180) uzyskuje się wirus ustalony (ang. fixed), pozbawiony zjadliwości dla psów i człowieka. Wirus wykazuje właściwości neurotropowe. Glikoproteina osłonki wirusa ma zdolność blokowania receptorów acetylocholinowych komórek nerwowych. Na zakażenie wrażliwi są ludzie i wszystkie ssaki, a także ptaki. Rezerwuarem wirusa są wolno żyjące zwierzęta, głównie lisy, skunksy (Ameryka Północna) i nietoperze^[5].

Działanie

Po ukąszeniu człowieka przez zwierzę wirus dostaje się do mózgu, gdzie wywołuje śmiertelne zmiany w ważnych ośrodkach życiowych. W zakażonych komórkach nerwowych pojawiają się wtręty cytoplazmatyczne, których mikroskopowe wykazanie stanowi podstawę rozpoznania wirusa. Lek na wściekliznę nie jest znany^[6]. Po ukąszeniu przez potencjalnie zarażone zwierzę należy jak najszybciej się zaszczepić, ponieważ po wystąpieniu objawów choroba niemal nieuchronnie prowadzi do śmierci. Na około 60 000 chorych na objawową wściekliznę każdego roku^[7] odnotowano dotychczas zaledwie kilka przypadków wyleczenia (zobacz: Protokół Milwaukee)^{[8][9][10][11]}.

Zobacz też

• Wścieklizna
• Rhabdoviridae
• Wirusy RNA
• Choroby zakaźne

Przypisy