Wistilia

WistiliaRzymianka niskiego pochodzenia, żyjąca w I wieku n.e., której dzieci i wnukowie osiągnęły wysokie stanowiska i weszły w związki rodzinne z przedstawicielami panujących dynastii. Jej córka Milonia Cezonia i wnuczka Domicja Longina zostały cesarzowymi.

Tacyt, omawiając uchwałę senatu skierowaną przeciwko rozwiązłości, zabraniającą uprawiania prostytucji kobietom, których dziad, ojciec lub mąż należeli do stanu ekwickiego, przytacza przykład Wistilii: Wistilia zgłosiła się przed edylami jako publiczna nierządnica, bo zgodnie ze zwyczajem przyznanie się do rozwiązłości było dostateczną karą. Senat zażądał od jej męża, Tytydiusza Labeona, zastosowania przewidzianych nowym prawem kar, a gdy ten zasłaniał się tym, że nie upłynął jeszcze sześćdziesięciodniowy okres na podjęcie decyzji, Wistilia została skazana na wygnanie na wyspę Seryfos[1].

Miała mężów: Glicjusza, Pomponiusza Sekundusa, Orficjusza, Suilliusza Rufusa, Gnejusza Domicjusza Korbulona, Miloniusza oraz Tytydiusza Labeona.

                                 

Wistilia


1.Glicjusz
• 2.Pomponiusz Sekundus
• 3.Orficjusz
• 4.Suilliusz Rufus
• 5.Gnejusz Domicjusz Korbulon
• 6.Miloniusz
• 7.Tytydiusz Labienus

                                
                      

Glicjusz

Kwintus Pomponiusz Sekundus
konsul zastpczy w 41 n.e.

Publiusz Pomponiusz Sekundus
konsul zastpczy w 44 n.e.

Orficjusz

Publiusz Suilliusz Rufus
konsul zastępczy w 45 n.e.

Gnejusz Domicjusz Korbulon
konsul zastępczy w 39 n.e.


Kasja Longina

Milonia Cezonia

                      
                  

Publiusz Glicjusz Gallus
skazany na wygnanie w 65 n.e.

Serwiusz Korneliusz Salwidienus Orficjusz
konsul w 51 n.e.

Marek Suilliusz Nerullinus
konsul w 50 n.e.

Suilliusz Cezonin

Domicja Longina


1.Lucjusz Eliusz Lamia Aelianus
• 2.Tytus Flawiusz Domicjan

Longina


Anniusz Winicjanus

Julia Druzylla

Przypisy

  1. Kobiety świata antycznego, oprac. L. Winniczuk, Warszawa 1973, s. 269-270.