Wiszące ogrody Semiramidy
Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie – jeden z siedmiu cudów świata starożytnego zbudowany na polecenie króla Nabuchodonozora II (604–562 p.n.e.), który podarował je swojej żonie, Amytis.
Niezwykłość wiszących ogrodów budziła podziw wszystkich ludzi współczesnych a także zdumienie i wielkie zainteresowanie potomnych. Opisywali je często historycy greccy, a od czasów Aleksandra Wielkiego zalicza się je do siedmiu cudów świata. Zostały zbudowane na polecenie wielkiego króla Nabuchodonozora II, który podarował je swojej żonie, Amytis, ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – Medii. Niejasne jest, dlaczego nazwano je imieniem Semiramidy. Jedna z teorii mówi, że pierwowzorem była królowa Sammu-ramat, a inna, że to przydomek samej Amytis[1].
Ogrody najprawdopodobniej istniały rzeczywiście, wskazują na to wzmianki w wielu źródłach historycznych z tamtego okresu (Herodot V wiek p.n.e.) oraz późniejszego (pisali o nich m.in. Strabon, I wiek p.n.e. i Diodor Sycylijski, przełom er). Ponadto wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich hipotetycznego położenia wykazały obecność pozostałości rozległego pałacu Nabuchodonozora II jak i specjalnej konstrukcji tarasów i studni.
Założono je na wznoszących się tarasach i podtrzymywanych specjalną konstrukcją, którą tworzyły szeregi wąskich, coraz wyższych korytarzy sklepionych kolebkowo. Każdy taras, na którym zasadzono rośliny, był izolowany smołą i powłoką ołowianą na których umieszczano warstwę odsączającą, a następnie grubą warstwę ziemi (do 2 m miąższości), w której rosły drzewa i krzewy, sztucznie nawadniane. Ogrody te zostały założone w VI lub VII wieku p.n.e. Zwisające z tarasów pnącza zakrywały mury, co sprawiało wrażenie, że rośliny zawieszone są w powietrzu. Do ich nawadniania używano wody z Eufratu, którą dostarczano na poszczególne poziomy za pomocą systemu kanałów i drenów.
Przypisy
- ↑ Wiszące ogrody Semiramidy – historia. wiadomosci.onet.pl, 2020-07-03. [dostęp 2022-10-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-04)].
Bibliografia
- Longin Majdecki, Anna Majdecka-Strzeżek: Historia ogrodów. T. 1, Od starożytności po barok. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-0115414-1 (t. 1).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
'Hanging Gardens of Babylon' probably 19th century after the first excavations in the Assyrian capitals. ::The Hanging Gardens of Babylon
- This hand-coloured engraving probably made in 19th century after the first excavations in the Assyrian capitals, depicts the fabled Hanging Gardens of Babylon, one of the Seven Wonders of the World.
- According to the tradition, the gardens did not hang, but grew on the roofs and terraces of the royal palace in Babylon. Nebuchadnezzar II, the Chaldean king, is supposed to have had the gardens built in about 600 BC as a consolation to his Median wife, who missed the natural surroundings of her homeland.