Witalij Primakow

Witalij Primakow
Виталий Маркович Примаков
ilustracja
komkor komkor
Data i miejsce urodzenia

30 grudnia 1897
Semeniwka, gubernia czernihowska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1937
Moskwa, RFSRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1917–1937

Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Red star.svg Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru
Witalij Primakow 1925

Witalij Markowicz Primakow (ros. Виталий Маркович Примаков, ur. 18 grudnia?/ 30 grudnia 1897 w Semeniwce w guberni czernihowskiej, zm. 11 czerwca 1937 w Moskwie) – radziecki wojskowy, komkor od 1935 roku.

Życiorys

Urodzony w rodzinie nauczyciela. Uczył się w gimnazjum, gdzie rozpoczął działalność antywojenną wśród żołnierzy garnizonu Czernihowa, za co był w 1915 sądzony i skazany na wyjazd i osiedlenie się na Syberii. Członek Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji od 1914. W kwietniu 1917 powrócił z zesłania. Od czerwca 1917 członek Kijowskiego Komitetu Bolszewików. w sierpniu 1917 wstąpił do zapasowego pułku piechoty w Czernihowie, z którym udał się na front. Z ramienia pułku był skierowany na II Zjazd Rad. Brał udział w walkach pod Pułkowem i Gatcziną. Członek Ogólnorosyjskiej Rady Wykonawczej (rząd sowiecki) 2 kadencji.

W styczniu 1918, zgodnie z decyzją Ukraińskiego Rządu Sowieckiego sformował pułk Czerwonych Kozaków. W czasie wojny domowej 1918-1920 dowodził pułkiem kawalerii, brygadą, 8 Dywizją Kawalerii, 1 Konnym Korpusem Czerwonych Kozaków. W czasie wojny polsko-bolszewickiej dowodził oddziałami sowieckimi w bitwie pod Dytiatynem.

Ukończył Wyższy Kurs Akademicki w 1923. W latach 1924-1925 komendant Wyższej Szkoły Kawalerii w Leningradzie. W latach 1925–1926 oddelegowany do Chin, w latach 1927-1930 attaché wojskowy w Afganistanie i w Japonii. W latach 1933-1935 zastępca dowódcy Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego, zastępca inspektora wyższych uczelni wojskowych. Od 1935 zastępca dowódcy Leningradzkiego Okręgu Wojskowego.

Aresztowany w 1936 pod zarzutem „udziału w antysowieckiej organizacji terrorystycznej”. Sądzony i stracony w okresie wielkiej czystki w ZSRR (wraz z nim 11 czerwca 1937 zostało skazanych siedmiu innych generałów: Michaił Tuchaczewski, Jona Jakir, Robert Ejdeman, August Kork, Witowt Putna, Boris Feldman, Ijeronim Uborewicz[1]). Jako jedyny na procesie podtrzymał złożone pod przymusem w śledztwie zeznania obciążające. Stracony 11 czerwca 1937. Rehabilitowany w 1956.

Trzykrotnie odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru.

Przypisy

  1. Wyrok śmierci na ośmiu generałów sowieckich. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 130 z 13 czerwca 1937. 

Bibliografia

  • Bolszaja Sowietskaja Encyklopedia t. 20 Moskwa 1975.

Media użyte na tej stronie

Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Red star.svg
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Примаков Віталій Маркович 2.jpg
Red cossack and otaman Vitaliy Prymakov
Red Army 1935 collar small komkor.svg
Autor: Jam123, Licencja: CC0
Rank insignia of the Workers' and Peasants' Red Army, "Komkor" – jacket collar patch, infantry, 1935–1940.