Witold Czachórski

Witold Czachórski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

29 czerwca 1915
Kijów

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1995
Warszawa

profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo cywilne
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Medal 30-lecia Polski Ludowej Medal 40-lecia Polski Ludowej Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Witolda Czachórskiego na Cmentarzu w Wilanowie

Witold Czachórski (ur. 29 czerwca 1915 w Kijowie, zm. 18 czerwca 1995 w Warszawie) – polski prawnik, nauczyciel akademicki, profesor nauk prawnych. Zajmował się głównie prawem cywilnym (np. prawem zobowiązań), lecz zasłynął również dzięki uprawianiu prawa porównawczego. Poza Polską wykładał na Wydziale Prawa Porównawczego w Strasburgu, a przedtem w Luksemburgu.

Życiorys

Był synem Juliana (buchaltera) i Anny Haliny z Lenartowiczów. W 1948 roku obronił doktorat z prawa na Uniwersytecie Warszawskim (na podstawie rozprawy Odpowiedzialność cywilna osób prawnych za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym), a w 1954 został tamże profesorem nadzwyczajnym prawa cywilnego. Od 1962 roku był profesorem zwyczajnym. W 1971 roku został członkiem korespondentem, a w 1980 członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Zasiadał w prezydium Komitetu Nauk Prawnych PAN – był wiceprzewodniczącym (1963–1978), a następnie przewodniczącym (1978–1980). W latach 1989–1992 wchodził w skład Prezydium PAN. W 1984 znalazł się w gronie członków reaktywowanego Towarzystwa Naukowego Warszawskiego.

W latach 1973-1978 wiceprzewodniczący, 1978-1984 przewodniczący Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej do Spraw Kadr Naukowych[1].

Był również członkiem rzeczywistym Międzynarodowej Akademii Prawa Porównawczego w Hadze (od 1978, wiceprzewodniczący od 1984) oraz przewodniczącym Komisji ds. Reformy Prawa Cywilnego przygotowującej nowelizację Kodeksu cywilnego w roku 1990.

W 1979 roku Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej przyznał mu tytuł doktora honoris causa[2]. Został także uhonorowany tym wyróżnieniem przez Uniwersytet w Gandawie (1978).

Pozostawił po sobie wiele książek i podręczników z dziedziny prawa, cenionych przez prawników na całym świecie (m.in. Czynności prawne przyczynowe i oderwane w polskim prawie cywilnym, 1952; Zarys prawa zobowiązań, część ogólna, 1952; Własność osobista w świetle Konstytucji PRL, 1956; Zbieg odpowiedzialności cywilnej według kodeksu zobowiązań, 1960; Prawo zobowiązań w zarysie, 1968; Zobowiązania. Zarys wykładu, 1974).

Odznaczenia

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 187

Przypisy

  1. ↑ Jan Błeszyński, Witold Czachórski: Nauczyciel, Twórca, Kodyfikator. beck.pl. [dostęp 2018-03-30].
  2. ↑ Doktorzy honoris causa UMCS. umcs.lublin.pl. [dostęp 2011-02-23].

Bibliografia

  • Andrzej Śródka, Uczeni polscy XIX i XX stulecia, tom V: Suplement, Agencja Wydawnicza Aries, Warszawa 2002
  • Prof. zw. dr czł. rz Witold Czachórski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2011-07-08].

Media użyte na tej stronie