Witold Czaykowski
 pułkownik kawalerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 24 czerwca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 września 1972 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 14 Pułk Ułanów, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  _2r_BAR.svg){kind=small}     | |
Witold Czaykowski[a], wcześniej Czajkowski (ur. 24 czerwca 1895 w Skajście, zm. 6 września 1972 w Londynie) – podpułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Witold Czaykowski urodził się 24 czerwca 1895 w Skajście na Litwie Kowieńskiej jako syn Bronisława[1]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień rotmistrza jazdy w ze starszeństwem z dniem 1 września 1922[2][3][4]. W szeregach 14 pułku ułanów brał udział w walkach o niepodległość Polski. W stopniu podporucznika był adiutantem pułku[5]. W latach 20. i 30. pozostawał oficerem macierzystego pułku, stacjonującego we Lwowie, w tym w 1924 jako oficer nadetatowy był przydzielony do 4 Dywizji Kawalerii jako I oficer sztabu[6][7][8]. Został awansowany na stopień majora kawalerii w ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928[9][10]. Był autorem publikacji pt. Zarys historji wojennej 14-go pułku ułanów jazłowieckich, wydanej w 1928 z serii Zarys historji wojennej pułków polskich 1918–1920. W kwietniu 1928 został przesunięty ze stanowiska dowódcy szwadronu na stanowisko kwatermistrz pułku[11][12]. Od kwietnia 1933 był szefem wydziału w Kierownictwie Remontów[13]. W grudniu 1934 roku został przeniesiony do Dowództwa Taborów i Szefostwo Remontu w Warszawie na stanowisko szefa wydziału[14]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1938 i 3. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[15]. W 1939 roku pełnił służbę w Dowództwie Taborów i Szefostwie Remontu na stanowisku szefa Wydziału Ogólnego[16].
Po zakończeniu II wojny światowej przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii[17]. Do końca życia pozostawał w stopniu pułkownika kawalerii[17]. Zmarł 6 września 1972 w Londynie[17].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2505 (przed 1923)
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie, przed 1923)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18]
- Medal Niepodległości (5 sierpnia 1937)[19]
- Odznaka za Rany i Kontuzje[20]
- Odznaka 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich[20]
- Medal Pamiątkowy Wielkiej Wojny (III Republika Francuska, przed 1924)
Uwagi
- ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924 wskazały nazwisko „Czajkowski”. Roczniki Oficerskie 1928, 1932 podały nazwisko „Czaykowski”.
Przypisy
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-10-14].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 681.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 603.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 144.
- ↑ Dzieje Ułanów Jazłowieckich. Praca zbiorowa. 1988, s. 67.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 627.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 81, 567.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 641.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 343.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 174.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 303.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 lutego 1935 roku, s. 4.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 129.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 438.
- ↑ a b c Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 23, s. 102, Grudzień 1972. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 178, poz. 294 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Oficerowie i podoficerowie 14. Pułku Ułanów Jazłowieckich - fotografia grupowa; 1921 r. W drugim rzędzie siedzą od lewej: NN, plut. Władysław Gwoździński, wachm. Bronisław Gadzin, ppor. Witold Czaykowski, mjr Albert Wielopolski (d-ca pułku), płk Konstanty Plisowski (d-ca brygady), chor. Bronisław Małek, plut. Strzelbicki. Koncern Ilustrowany Kurier Codzienny - Archiwum Ilustracji. Sygnatura: 1-W-1404
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Odznaka 14 Pułku Ułanów Jazłowieckich.
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar: Médaille commémorative de la Guerre 1914-1918. France.
Odznaka za rany i kontuzje - 1 gwiazdka