Witold Gruca
![]() Z Marią Krzyszkowską w balecie Luigi Nono „Czerwony płaszcz” (1962) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Witold Gruca (ur. 15 sierpnia 1927 w Krakowie, zm. 11 lipca 2009 w Konstancinie-Jeziornie[1]) – polski tancerz i choreograf.
Życiorys
Uczył się tańca w latach 1941–1948 w Krakowie. Był tancerzem i aktorem w sezonie 1946–1947 w Teatrze Ziemi Opolskiej w Opolu, w roku 1948 tancerzem Opery Wrocławskiej, w latach 1949–1952 Opery Poznańskiej, w latach 1952–1956 Opery Warszawskiej. Występował w latach 1956–1961 w duecie z Barbarą Bittnerówną. W roku 1961 powrócił do Opery Warszawskiej. W latach 1967–1968 pełnił funkcję kierownika baletu Teatru Wielkiego w Warszawie.
Oprócz występów na scenie baletowej zajmował się choreografią. Opracował układy taneczne wielu przedstawień dramatycznych, operowych i estradowych, programów telewizyjnych i filmów.
Laureat I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Tańca w Vercelli we Włoszech oraz nagrody Ministra Kultury i Sztuki I stopnia. Został również odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1983) oraz Medalem 40-lecia Polski Ludowej (1984)[2].
Miejsce spoczynku
Artysta został pochowany w kwaterze aktorów na cmentarzu w Skolimowie.
Przypisy
- ↑ Witold Gruca nie żyje, Onet.pl, 14 lipca 2009 [dostęp 2009-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2009-07-18] (pol.).
- ↑ Uznanie dla twórców kultury /w/ Trybuna Robotnicza, nr 170, 19 lipca 1984, str. 1-2
Bibliografia
- Statuetka Terpsychory 2000, moderndance.pl [zarchiwizowane z adresu 2009-03-26] .
- Ireneusz St. Bruski , Marian Witold Gruca (1927–2009), Wyborcza.pl, 31 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2009-08-01] .
- Jan Stanisław Witkiewicz: Grand jeté, czyli wielki skok. Rozmowa z Witoldem Grucą. Warszawa: „Iskry”, 2004. ISBN 83-207-1745-0.
Linki zewnętrzne
- Witold Gruca na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Witold Gruca na zdjęciach w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Krzyszkowska i Gruca w balecie Luigi Nono "Czerwony płaszcz"
Baretka: Order Uśmiechu.