Witold Hulanicki

Witold Hulanicki
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia26 stycznia 1890
Kijów, gubernia kijowska, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci26 lutego 1948
Sheikh Badr, Brytyjski Mandat Palestyny
Konsul generalny RP w Jerozolimie
Okresod 1 marca 1937
do 1940
PoprzednikKazimierz Kurnikowski
NastępcaWitold Ryszard Korsak
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Komandor Orderu Leopolda (Belgia)

Witold Hulanicki (ur. 26 stycznia 1890 w Kijowie[1][2], zm. 26 lutego 1948 roku w Sheikh Badr(ang.) koło Jerozolimy[3]) – polski dyplomata.

Życiorys

Był członkiem POW, a następnie związany był z obozem piłsudczykowskim[1]. W latach 20. wstąpił do służby w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pracował od 25 sierpnia 1926 do 30 listopada 1927 jako pracownik kontraktowy, od 1 grudnia 1927 do 1 lipca 1928 jako prowizoryczny referent[4]. Następnie został przeniesiony do Konsulatu Generalnego RP w Londynie, gdzie od 1 sierpnia 1928 był prowizorycznym wicekonsulem, od 1 lutego 1930 w służbie stałej, a od 1 listopada 1932 do 1 lipca 1934 był kierownikiem konsulatu RP w Londynie[5]. Później powrócił do pracy w MSZ i od 1 lipca 1934 był prowizorycznym radcą w Departamencie Polityczno-Ekonomicznym[4]. Od września 1934 do początku 1937 pełnił funkcję prezesa Polskiego Związku Hokeja na Lodzie[6]. Z dniem 1 stycznia 1937 mianowany radcą MSZ[4]. Pełnił stanowisko zastępcy szefa propagandy w Wydziale Prasowym MSZ, po czym z dniem 1 marca 1937 został przeniesiony na stanowisko konsula generalnego RP w Jerozolimie[7][8][1]. Odwołany przez rząd Władysława Sikorskiego na fali antysanacyjnych rozliczeń po agresji III Rzeszy i ZSRR na Polskę, pracował potem dla władz mandatowych Palestyny[9].

26 lutego 1948 został uprowadzony z domu, przewieziony do wsi pod Jerozolimą i tam zastrzelony wraz z dziennikarzem Stefanem Arnoldem[9]. Nazajutrz po zabójstwie anonimowy informator zadzwonił na policję z informacją, że zabójstwa dokonała izraelska grupa Lechi, z powodu rzekomej współpracy mężczyzn z Arabami[1]. Izraelscy historycy Gideon Remez i Isabella Ginor przypuszczają, że mordu dokonano z komunistycznej inspiracji. Obaj zabici byli bowiem zdeklarowanymi antykomunistami i wrogami Sowietów[10], a z samą Lechi Hulanickiego łączyła długoletnia współpraca i osobista przyjaźń z jej liderem Abrahamem Sternem[9]. Było to zarazem kolejne w tym okresie zabójstwo polskich weteranów w Palestynie[10]. Odbiło się ono szerokim echem, nie tylko w Palestynie[1]. Wśród palestyńskiej Polonii spowodowało masowe przeprowadzki z dzielnic żydowskich do arabskich[11].

Został pochowany w polskiej kwaterze cmentarza katolickiego na górze Syjon[11]. Był żonaty z Wiktorią, miał z nią trzy córki: Barbarę (ur. w 1936 r., późniejszą projektantką mody), Beatrice (ur. 1938) i Birutę „Bibę” (ur. 1942)[12][13]. Ojcem chrzestnym Barbary był Edward Śmigły-Rydz[9].

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e Piotr Zychowicz. Tajemnicza śmierć polskiego konsula w Jerozolimie. „Uważam Rze”. Nr 6/2011. s. 63. ISSN 2082-8292. 
  2. Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 186, według tego źródła urodził się 26 stycznia 1891.
  3. Piotr Zychowicz. Tajemnicza śmierć polskiego konsula w Jerozolimie. „Uważam Rze”. Nr 6/2011. s. 62. ISSN 2082-8292. 
  4. a b c d Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 186.
  5. Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 148, 186.
  6. Życie sportowe. Nowe władze hokeistów. „Kurier Warszawski”. Nr 245, s. 6, 6 września 1934. 
  7. Życie sportowe. Prezes Hulanicki wyjeżdża z Polski. „Kurier Warszawski”. Nr 20, s. 7, 20 stycznia 1937. 
  8. Rocznik SZRP 1938 ↓, s. 119, 186.
  9. a b c d Piotr Zychowicz. Tajemnicza śmierć polskiego konsula w Jerozolimie. „Uważam Rze”. Nr 6/2011. s. 64. ISSN 2082-8292. 
  10. a b Piotr Zychowicz. Tajemnicza śmierć polskiego konsula w Jerozolimie. „Uważam Rze”. Nr 6/2011. s. 65. ISSN 2082-8292. 
  11. a b Piotr Zychowicz. Tajemnicza śmierć polskiego konsula w Jerozolimie. „Uważam Rze”. Nr 6/2011. s. 66. ISSN 2082-8292. 
  12. Barbara Hulanicki, Biba: The fashion label's founder Barbara Hulanicki tells her story, Mail Online, 24 sierpnia 2014 [dostęp 2020-12-12] (ang.).
  13. J. Anna Ludlow, 2017 - New Book / Old Poster, [w:] Biba Everything Else [online], jannaludlow.co.uk [dostęp 2020-12-12].
  14. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411.
  15. Odznaczeni w dniu 11 listopada. „Nowy Dziennik”, s. 15, Nr 312 z 13 listopada 1937. 
  16. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. 1, s. 17, 1938. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Commander Ordre de Leopold.png
Baretka Krzyża Komandorskiego Orderu Leopolda (Belgia)
Witold Hulanicki.png
Witold Hulanicki (1890-1948) - Polish diplomat