Witold Hupert

Witold Hupert
pułkownik piechoty pułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia24 października 1871
Złoczów
Data śmierci1939
Przebieg służby
Siły zbrojneWappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
FormacjaOrzełek legionowy.svg Legiony Polskie
JednostkiKrakowska Legia Oficerska,
76 Pułk Piechoty,
16 Pułk Piechoty,
DOK I
Stanowiskadowódca Krakowskiej Legii Oficerskiej,
dowódca batalionu,
dowódca pułku
Główne wojny i bitwyI wojna światowa,
wojna polsko-ukraińska (odsiecz Przemyśla, obrona Lwowa),
wojna polsko-czechosłowacka,
wojna polsko-bolszewicka (obrona Wilna)

Witold Hupert (ur. 24 października 1871 w Złoczowie, zm. 1939) – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, historyk wojskowości.

Życiorys

Urodził się 24 października 1871 w Złoczowie[1].

Jesienią 1894 rozpoczął zawodową służbę w cesarskiej i królewskiej Armii. Został wcielony do 2 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Tarnowie[2]. W 1898 został przeniesiony do 13 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Złoczowie[3], w 1905 do 8 Galicyjskiego Pułku Ułanów w Tarnopolu[4], a trzy lata później do 12 Węgierskiego Pułku Ułanów w Székesfehérvár[5][6]. W czasie służby w c. i k. Armii awansował na kolejne stopnie w korpusie oficerów kawalerii: porucznika ze starszeństwem z 1 września 1894[7], nadporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1898[8] i rotmistrza ze starszeństwem z 1908[9].

Po zakończeniu I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Naczelnego Wodza Wojsk Polskich Józefa Piłsudskiego z 27 stycznia 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej został przyjęty do Wojska Polskiego wraz z zatwierdzeniem posiadanego stopnia majora[10]. W tym stopniu po wybuchu wojny polsko-ukraińskiej pełniąc stanowisko dowódcy krakowskiej Legii Oficerskiej został przydzielony do grupy odsieczy Przemyśla (działania w dniach 9–12 listopada 1918), później dowodząc jednostką dokonał ataku na Gródek Jagielloński, 19 listopada 1918 wyruszył z wojskami polskimi do obrony Lwowa[11][12][13][14]. Z rozkazu gen. Bolesława Roji dnia 24 listopada 1918 jako dowódca Legii Oficerskiej otrzymał zadanie doraźnego wkroczenia do Lwowa przeciw motłochowi na placu Kleparskim, a następnie jednostka była zobowiązana do patrolowania i warty w lwowskiej dzielnicy żydowskiej[15]. 25 listopada 1918 został mianowany podpułkownikiem w strukturze Grupy Operacyjnej gen. Roji oraz otrzymał wówczas od niego najgorętsze uznanie i podziękowanie w imieniu służby żołnierza polskiego za służbistość i gorliwe pojmowanie obowiązków[16][17]. 6 grudnia 1918 wraz z krakowską Legią Oficerską został skierowany do wzmocnienia Dublan, jednak po drodze toczył walki w rejonie Zboisk, zaatakowany przez nieprzyjaciela od strony Laszek Murowanych[18]. Rozkazem gen. Rozwadowskiego z 17 grudnia 1918 został mianowany w Przemyślu dowódcą grupy operacyjnej nazwanej swoim nazwiskiem, działającej w rejonie rzeki Wiar, skąd następnie improwizowana jednostka powróciła do miasta[19]. Od stycznia 1919 brał udział w walkach podczas wojny polsko-czechosłowackiej w rejonie rzeki Olzy[20]. Pełnił wówczas funkcję dowódcy II batalionu 16 pułku piechoty[21].

Reprezentując Towarzystwo Wiedzy Wojskowej w kwietniu 1920 uczestniczył w naradzie historyków w Warszawie w sprawie organizacji nauki historycznej w Polsce (wraz z nim dr Marian Kukiel)[22]. Podczas trwającej wojny polsko-bolszewickiej w stopniu podpułkownika sprawował stanowisko dowódcy 76 pułku piechoty od 24 maja do 26 lipca 1920 (w tym czasie jednostka stacjonowała na linii demarkacyjnej tocząc utarczki z Litwinami, brała udział w obronie Wilna, a także 16 lipca 1920 w bitwie pod Klepaczami, zakończonej odwrotem[23]. Później został mianowany pułkownikiem, w 1923 jako oficer przeniesiony w stan spoczynku pozostawał w Rezerwie Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I[24]. Jako emerytowany pułkownik zamieszkiwał w Warszawie[25][26]. W 1934 był w dyspozycji dowódcy OK I i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[27].

Publikacje

Odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Tuliński 2020 ↓, s. 175.
  2. ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 673.
  3. ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 734.
  4. ↑ Schematismus 1906 ↓, s. 778.
  5. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 818.
  6. ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 830.
  7. ↑ Schematismus 1895 ↓, s. 591.
  8. ↑ Schematismus 1899 ↓, s. 632.
  9. ↑ Schematismus 1909 ↓, s. 708.
  10. ↑ 417. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 304, Nr 12 z 4 lutego 1919. 
  11. ↑ Bolesław Roja: Legendy i fakty. Warszawa: 1931, s. 116-117, 174.
  12. ↑ Witold Hupert: Relacja ppułk. Huperta, dowódcy Krakowskiej Legji Oficer. w akcji w Przemyślu i Lwowie o przebiegu ataku w Przemyślu. W: Bolesław Roja: Legendy i fakty. Warszawa: 1931, s. 334-336.
  13. ↑ Witold Hupert: Walka o Lwów (od 1 listopada 1918 do 1 maja 1919 roku). Warszawa: 1933, s. 54, 74, 75, 77, 82, 91, 97.
  14. ↑ Zdzisław Strzelecki. Obrona Lwowa. „Rocznik Stowarzyszenia Miłośników Jarosławia”. 12, s. 155, 1986–1993. 
  15. ↑ Bolesław Roja: Legendy i fakty. Warszawa: 1931, s. 212, 214.
  16. ↑ Bolesław Roja: Legendy i fakty. Warszawa: 1931, s. 315.
  17. ↑ Witold Hupert: Walka o Lwów (od 1 listopada 1918 do 1 maja 1919 roku). Warszawa: 1933, s. 98.
  18. ↑ Witold Hupert: Walka o Lwów (od 1 listopada 1918 do 1 maja 1919 roku). Warszawa: 1933, s. 110.
  19. ↑ Witold Hupert: Walka o Lwów (od 1 listopada 1918 do 1 maja 1919 roku). Warszawa: 1933, s. 133-134.
  20. ↑ Floran Beren. w. „Dziennik Polski”, s. 7, Nr 85 z 26 marca 1939. 
  21. ↑ a b Pamiętnik Historyczny Bojowników o Niepodległość Śląska Zaolzańskiego. Cieszyn: 1938, s. 59.
  22. ↑ Narady historyków. „Kurier Warszawski”, s. 1-2, Nr 101 z 12 kwietnia 1920. 
  23. ↑ Zarys historji wojennej 76-go lidzkiego pułku piechoty. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1930, s. 22-28.
  24. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1578.
  25. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1408.
  26. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 884.
  27. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 323, 844.
  28. ↑ Operacje wojny światowej. „Myśl Niepodległa”, s. 803-805, Nr 740 z 20 grudnia 1924. 
  29. ↑ Stanisław Zdziarski. Z walk o ziemie czerwieńskie. „Kurier Warszawski”, s. 5, Nr 76 z 16 marca 1928. 

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Orzełek legionowy.svg
Orzełek legionowy
PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).