Witold Józef Kowalów
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Diakonat | 8 maja 1991 |
| Prezbiterat | 16 maja 1992 |
| Odznaczenia | |
   | |
Witold Józef Kowalów, ukr. Вітольд-Йосиф Ковалів (ur. 29 maja 1967 w Zakopanem) – katolicki duszpasterz, publicysta i wydawca.
Życiorys
Syn Stefana Kowalów i Heleny z d. Stanek. Po ukończeniu Szkoły Podstawowej nr 2 w Białym Dunajcu, w 1982 rozpoczął naukę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Oswalda Balzera w Zakopanem. Sympatyk 1 Drużyny Harcerskiej im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Zakopanem. W latach 1983-1985 brał udział w pracach, zbierającego się systematycznie, seminarium historycznego 1 DH. Egzamin maturalny złożył w 1986. W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej. W 1992 otrzymał święcenia kapłańskie i uzyskał stopień magistra historii Kościoła na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Od 1992 pracował na Ukrainie. Od października 1992 jest proboszczem parafii Ostróg na Wołyniu (diecezja łucka), a od 1993 był także duszpasterzem parafii Kuniów (diecezja kamieniecka). W latach 1992-1995 był proboszczem parafii Zdołbunów i Klewań, które przekazał swemu następcy – ks. Andrzejowi Ścisłowiczowi. Członek Rady Głównej Synodu Archidiecezji Lwowskiej i Diecezji Łuckiej (1995-1997). Członek Rady Kapłańskiej Archidiecezji Lwowskiej (1993-1996). Założyciel i redaktor naczelny czasopisma religijno-społecznego rzymskokatolickiej diecezji Łuckiej „Wołanie z Wołynia”. W latach 1996-2000 członek Rady Kapłańskiej Diecezji Łuckiej. W 1999 został mianowany członkiem Komisji Episkopatu Rzymskokatolickiego Ukrainy ds. Środków Społecznego Przekazu. Laureat IX Polonijnej Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów za „całokształt twórczości nt. Kościoła katolickiego i Polaków na Wołyniu” (2002). Wykładowca Uniwersytetu Narodowego „Akademia Ostrogska” w Ostrogu (2002-2010).
Odznaczony Medalem Pro Memoria Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie (8 maja 2005). Laureat IX Polonijnej Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów za całokształt twórczości na temat Kościoła katolickiego i Polaków na Wołyniu. 11 lutego 2005 powołany na członka Komisji Historycznej dla procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego ks. Władysława Bukowińskiego. 18 grudnia 2006 mianowany kanonikiem (expositorio canonicali). Nagrodzony Złotym Medalem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” (2007). Uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008). W 2012 otrzymał nagrodę „Małego Feniksa” za całokształt pracy i wydanie 77 pozycji wydawniczych. Członek Rady Naukowej Instytutu Badań Kościelnych w Łucku (2009). 2 lutego 2010 mianowany kanonikiem honorowym Kapituły Katedralnej Łuckiej. 29 lipca 2015 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Wykładowca Wyższego Seminarium Duchownego pw. Najświętszego Serca Jezusa diecezji kijowsko-żytomierskiej w Worzelu (2016).
Wykaz publikacji
Przypisy
Bibliografia
- Hm Piotr Bąk HR, Zakopiańskie Harcerstwo na szlaku niepodległości 1980–1989. zakopane.zhr.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-21)].
- Elżbieta Chodurska, Agata i Zbigniew Judyccy, Podhalanie. Słownik biograficzny, Vaudricourt-Zakopane 2005, s. 244
- Ks. Witold Józef Kowalów, Sursum corda. W górę serca. Wybór artykułów prasowych z lat 1992-1997, Biały Dunajec-Ostróg 1999
Linki zewnętrzne
Drzewo genealogiczne rodziny Kowalów – Kovaliv – Ковалів
Media użyte na tej stronie
Autor: KarlHeintz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka Krzyża Oficerskiego Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej
Baretka Medalu "Pro Memoria"