Witold Letowt

Witold Stanisław Letowt
podpułkownik lekarz
Data urodzenia	2 stycznia 1896
Data śmierci	6 grudnia 1973
Przebieg służby
Lata służby	1918–1947
Siły zbrojne	Wojsko Polskie - Siły Powietrzne RP
Jednostki	5 Pułk Lotniczy 4 Pułk Lotniczy 306 Dywizjon Myśliwski „Toruński”
Stanowiska	naczelny lekarz pułku lekarz dywizjonu myśliwskiego
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Witold Stanisław Letowt h. wł. Lettow-Vorbek (ur. 2 stycznia 1896, zm. 6 grudnia 1973) – podpułkownik lekarz Wojska Polskiego, w 1964 mianowany pułkownikiem przez Prezydenta RP na uchodźstwie.

Życiorys

Urodził się 2 stycznia 1896^[1][2][3] w Wilnie^[4], choć inne źródła podają jako miejsce urodzenia rodzinny folwark Krasowszczyna, parafia Iwie, powiat Oszmiana k. Lidy. Syn Stanisława Letowt i Eweliny Mikosza h. Kotwicz, wnuk Waleriana Letowt i Stefanii Mordasewicz. Był najstarszym synem z siedmiorga rodzeństwa.

Od 1918 roku służył w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika służb sanitarnych^[5]. W czasie wojny z bolszewikami był ciężko ranny. Na porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 grudnia 1921 roku w korpusie oficerów sanitarnych^[6]. W 1926 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim^[7]. Był pilotem sportowym. W 1926 roku został przeniesiony do 11 pułku myśliwskiego w Lidzie (od 1928 roku – 5 Pułk Lotniczy) na stanowisko naczelnego lekarza^[8][9]. 18 lutego 1930 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 40. lokatą w korpusie oficerów sanitarnych, grupa lekarzy^[10]. W 1936 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych w Dęblinie^[8]. W 1939 roku, w stopniu majora, był naczelnym lekarzem 4 pułku lotniczego w Toruniu^[11]. W czasie kampanii wrześniowej był naczelnym lekarzem Bazy Lotniczej nr 4^[5].

Po kampanii, przez Rumunię i Francję, przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie wstąpił do Polskich Sił Powietrznych, w których służył w stopniu majora^[12], a następnie podpułkownika (jednocześnie otrzymał stopień Squadron Leader w Royal Air Force)^[4]. W chwili zakończenia wojny był lekarzem 306 dywizjonu myśliwskiego „Toruńskiego”^[4].

4 września 1963 roku został wybrany delegatem Rządu RP na uchodźstwie na Leicester i okolice^[13]. W listopadzie 1964 roku Prezydent RP August Zaleski mianował go pułkownikiem w korpusie oficerów służby zdrowia^[14].

Zmarł 6 grudnia 1973, pochowany na cmentarzu Welford Road w Leicester^[4][15].

Pułkownik Letowt posiadał liczne odznaczenia wojskowe, w tym wojenne polskie i angielskie. Miał córkę i dwóch synów. Jego najmłodszy syn Janusz Letowt-Vorbek mieszka w Anglii, ma 3 córki, a starszy Stanisław „Bohun”^[16] i córka Danuta „Danka”^[17] walczyli w powstaniu warszawskim w batalionie AK „Parasol”, zginęli 19 sierpnia 1944 roku w obronie Starówki - pośmiertnie odznaczeni Krzyżem Powstańczym oraz Virtuti Militari IV kl. Pochowani są w kwaterze „Parasola” na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A 24-8-18)^[18].

Ordery i odznaczenia

• Medal Lotniczy (czterokrotnie)^[19]
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)^[20][21]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Stefan Dembiński: Lista Oficerów Polskich Sił Zbrojnych na uchodźstwie według awansów dokonanych zarządzeniami Prezydenta Rzeczypospolitej, z uwzględnieniem rodzajów broni i służb. W: Dziennik Ustaw RP na Uchodźstwie [on-line]. 1969-06-30. [dostęp 2016-11-29].
• Tadeusz Lewkowicz. Ś.p. ppłk dr Witold Letowt. „Skrzydła”. 107 (593), s. 25, kwiecień 1974. Londyn. 
• Polski Słownik Biograficzny - tom XVII dwa biogramy "Lettow".
• Dr MM Minakowski www.wielcy.org.pl pod Lettaw i Lettow.
• Drzewo Genealogiczne przygotowywane do publikacji, oparte na danych ze „Skarbnicy pamięci” oraz niezależnego zupełnie tłumaczenia w 1989r z niemieckiego pracy Jana Feniga „Arbor Genealogica - Hypotiposis Vorbekanae” uwierzytelnione w Sądzie Grodzkim w Lęborku w 1505 roku jako sprawa nr. 5.
• Kopia Dyplomu ukończenia studiów medycznych na Uniwersytecie Warszawskim oraz inne stamtąd dokumenty potwierdzają Krasowszczyznę jako miejsce urodzenia i informują, że potwierdzenie szlachectwa, świadectwo maturalne z Wilna oraz oryginał aktu urodzenia były przed studiami w Warszawie złożone na wydziale lekarskim Uniwersytetu Kijowskiego i w tamtych archiwach powinny się znajdować.
• Witold Letowt. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2019-05-10].