Witold Maj

Witold Maj (1940-1989) – polski poeta.

Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Był wieloletnim kierownikiem biblioteki Teatru Narodowego w Warszawie. Debiutował na łamach "Współczesności" w 1960 roku, następnie wydał pierwszy zbiór Smutek nad ogrodami (1968), następnie Spór o milczenie (1970) i Od grobu do grobu (nieopublikowany)[1].

Podejmował często motyw śmierci i przemijania, odwołując się przy tym do tradycji barokowej. Istotne okazały się inspiracje angielską poezją metafizyczną (John Donne) oraz poezją francuskiego dekadentyzmu (Arthur Rimbaud). Wykorzystywał w twórczości klasyczne gatunki (sonet, oktostych, epitafium).

Poezję Maja wysoko cenił Jarosław Iwaszkiewicz. O wierszach z tomu Spór o milczenie pisał: "[...]Ars Amandi, Modlitwa o deszcz, Lament Witolda Maja są bardzo wielkimi osiągnięciami naszej poezji współczesnej".

Był homoseksualistą[2], subtelne motywy homoerotyczne obecne są w niewydanym zbiorze Od grobu do grobu, z którego kilka wierszy pojawiło się w drugim numerze w 1999 roku czasopisma Akcent.

Przypisy

  1. ↑ Zob. Bohdan Zadura, 1140 słów (dopowiedzenie), "Akcent" 1999 nr 2, s. 19.
  2. ↑ Zob. Jan Władysław Woś, Mój przyjaciel Witold Grzegorz Maj, "Akcent" 1999, nr 2, s. 15.

Bibliografia

  • Jarosław Iwaszkiewicz, Książki i ludzie, Warszawa 1983, s. 380.