Witold Płotnicki

Witold Płotnicki

major
Data urodzenia	18 listopada 1897
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	5 dywizjon artylerii konnej 3 dywizjon artylerii konnej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Witold Płotnicki (ur. 18 listopada 1897) – major artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

We wrześniu 1930 został przeniesiony z 5 dywizjonu artylerii konnej do Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim^[1][2] (w roku szkolnym 1932/1933 był dowódcą I plutonu 6. baterii, a w roku szkolnym 1933/1934 – dowódcą 1. baterii).

Na stopień majora został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 13. lokatą w korpusie oficerów artylerii^[3]. W marcu 1939 pełnił służbę w 3 dywizjonie artylerii konnej w Podbrodziu na stanowisku I zastępcy dowódcy dywizjonu^[4].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
• Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921” dwukrotnie
• Srebrny Krzyż Zasługi^[5]
• Medal Międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”^[6]

Publikacje

• Zarys historji wojennej 5-go dywizjonu artylerii konnej. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.