Witold Papużyński

Witold Papużyński
Państwo działania Polska
Data i miejsce urodzenia20 września 1920
Bałta
Data i miejsce śmierci1 stycznia 2008
Częstochowa
Doktor nauk technicznych
Specjalność: elektrotechnika
Alma MaterPolitechnika Śląska
Doktorat10 listopada 1964
Politechnika Śląska
Wykładowca akademicki
UczelniaPolitechnika Częstochowska
Okres zatrudn.1968–1990
Dziekan
WydziałElektryczny PCz
Okres spraw.1973–1979
Okres spraw.1981–1987
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Witold Papużyński (ur. 20 września 1920 w Bałcie na Podolu, zm. 1 stycznia 2008 w Częstochowie) – polski specjalista w zakresie techniki wysokich napięć, docent doktor nauk technicznych.

Życiorys

Syn Stefana (wykładowcy matematyki) i Aleksandry z domu Kiszkowskiej. W 1923 r. rodzina repatriowała się do Polski (do Zdołbunowa na Wołyniu), a następnie (w 1929 r.) przenosi się do Dubna. Wykształcenie podstawowe zdobył w domu, a od roku 1929, po zdaniu egzaminów wstępnych uczęszczał do gimnazjum w Zdołbunowie, następnie w Dubnie, gdzie zrobił maturę w 1938 r. W tym roku, po zdaniu egzaminów wstąpił na Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie studiował matematykę. W 1939 r., po zajęciu Lwowa przez wojska sowieckie podjął pracę jako robotnik niewykwalifikowany. W 1941 r. jako żołnierz AK został skierowany na kurs podchorążych. Po zmianie okupanta (zajęciu Lwowa przez wojska niemieckie) pracował w latach 1941–1943 w kopalni węgla brunatnego w Krzemieńcu na Wołyniu jako elektromonter, a następnie technik elektryk. Po zamknięciu kopalni w 1943 został wywieziony do Rosji i pracował w kopalni manganu w Margańcu koło Krzywego Rogu. Ewakuowany przez Niemców w związku ze zbliżającym się frontem, został skierowany do zakładów zbrojeniowych w Starachowicach. W 1945 r., podjął studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Śląskiej. W czasie studiów w 1949 r. rozpoczął pracę w Katedrze Wysokich Napięć Wydziału Elektrycznego współorganizując laboratoria wysokonapięciowe macierzystej uczelni. W 1964 r. uzyskał stopień doktora nauk technicznych. W 1968 r. w związku z organizacją laboratoriów wysokonapięciowych przeniósł się na Wydział Elektryczny Politechniki Częstochowskiej i został zatrudniony na stanowisku docenta. Na stanowisku tym pracował do 30 września 1990, kiedy to przeszedł na emeryturę. W latach 1973–1979 był dziekanem Wydziału Elektrycznego Politechniki Częstochowskiej. Ściśle współpracował z przemysłem, był doradcą ds. elektroenergetyki w wielu zakładach Częstochowskiego Okręgu Przemysłowego, współpracował również z Centralnym Instytutem Ochrony Pracy w Warszawie. Efektem tej współpracy było kilkanaście tomów opracowań, patenty, wdrożenia nowych rozwiązań sprzętu ochronnego i nowe normy. Łączna liczba publikacji, norm i opracowań przekracza 50. Za dorobek dydaktyczny należy uznać 100 prac dyplomowych powiązanych z techniką przemysłową. Był wybitnym specjalistą–praktykiem w zakresie technik wysokiego napięcia i twórcą laboratoriów wysokonapięciowych w Częstochowie (5 laboratoriów, 60 stanowisk badawczych i dydaktycznych).

W 1942 r. zawarł związek z nauczycielką Zofią z Klemczyńskich (zm. 1960), mieli syna Zbigniewa (ur. 1950)[1][2][3].

Nagrody i wyróżnienia

Wybrane publikacje

Przypisy

  1. Aleksander Gąsiorowski, Pożegnania: Witold Papużyński, [w:] Politechnika Częstochowska [pdf], „Politechnika Częstochowska” (36), Wydawnictwo Politechniki Częstochowskiej, maj 2008, ISSN 1428-7633 [dostęp 2018-03-11].
  2. Wydział Elektryczny, Politechnika Częstochowska, Historia Wydziału, www.el.pcz.pl [dostęp 2018-03-11] (pol.).
  3. Witold Papużyński, Wspomnienia spisane 26 lutego 2001, [w:] Zbigniew Białkiewicz, Pierwszy powojenny Semestr Wydziału Elektrycznego Politechniki Śląskiej 1945-1949. Księga Pamiątkowa Wydanie 2002 [pdf], docplayer.pl, Gliwice 2002 [dostęp 2018-03-11].
  4. M.P.1955.117.1543 - prawo.pl, www.prawo.pl [dostęp 2018-03-11].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie