Witold Radecki-Mikulicz

Witold Radecki-Mikulicz
Ilustracja
pułkownik dyplomowany kawalerii pułkownik dyplomowany kawalerii
Pełne imię i nazwiskoWitold Marian Radecki-Mikulicz
Data i miejsce urodzenia4 czerwca 1891
Lipki
Data i miejsce śmierci1 lutego 1979
Londyn
Przebieg służby
Lata służby1918–1947
Siły zbrojneCoat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki25 Pułk Ułanów Wielkopolskich
15 Pułk Ułanów Poznańskich
6 Pułk Ułanów Kaniowskich
2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich
Stanowiskadowódca pułku kawalerii
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Oficer Orderu Leopolda II (Belgia) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)
Państwowa Odznaka Sportowa

Witold Marian Radecki-Mikulicz (ur. 4 czerwca 1891 w majątku Lipki, zm. 1 lutego 1979 w Londynie) – pułkownik dyplomowany kawalerii Wojska Polskiego, w 1964 mianowany generałem brygady przez Władysława Andersa.

Życiorys

Urodził się 4 czerwca 1891 w majątku Lipki na Wołyniu[1], w rodzinie Marcelego, ziemianina, i Heleny z Krasickich[2]. Oficer armii rosyjskiej, a od lutego 1918 dowódca oddziału konnego i adiutant gen. Dowbor-Muśnickiego w I Korpusie Wschodnim[3][1]. W 1919 pełnił funkcję adiutanta dowództwa Wojsk Wielkopolskich w Poznaniu, a następnie był w komisji ustalania granicy polsko-niemieckiej[3][1].

W wojnie z bolszewikami dowodził 1 szwadronem w 115 pułku ułanów w stopniu rotmistrza, a w sierpniu został dowódcą tego pułku[3][1]. Zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. Dowódca 15 pułku ułanów w latach 1921–1922[3] i w barwach pułku był w latach 1922–1928 słuchaczem, a następnie wykładowcą w Wyższej Szkole Wojennej. W styczniu 1927 roku został zatwierdzony na stanowisku wykładowcy taktyki kawalerii[4]. 12 kwietnia 1927 został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 11. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[5]. W styczniu 1928 został przeniesiony do 6 pułku ułanów w Stanisławowie na stanowisko dowódcy pułku[6]. W grudniu 1930 został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko wykładowcy[7][1]. W październiku 1935 został przeniesiony do 2 pułku szwoleżerów w Starogardzie na stanowisko dowódcy pułku. W 1937 powrócił na poprzednie stanowisko w Wyższej Szkole Wojennej[3]. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 1. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[8].

Przydzielony został w 1939 do Polskiej Misji Wojskowej we Francji, a później został szefem Gabinetu Naczelnego Wodza we Francji i Anglii[3][1]. Attaché wojskowy od lutego 1941 do listopada 1942 przy rządach: belgijskim i holenderskim w Londynie, oficer łącznikowy w latach 1942–1946 przy Dowództwie Wojsk Wolnych Francuzów[3] i ponownie attaché wojskowy w Paryżu. Po wojnie pozostał w Anglii i zamieszkał w Londynie[1].

Naczelny Wódz gen. broni Władysław Anders mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1964 w korpusie generałów[1]. Zmarł 1 lutego 1979. Pochowany na cmentarzu North Sheen[9][1].

Witold Radecki-Mikulicz był żonaty z Elżbietą Watta-Skrzydlewską, z którą miał córkę Krystynę (1922–1948) i syna Aleksandra (1929–1979)[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l Mijakowski, Rozdżestwieński i Kukawski 2013 ↓, s. 74.
  2. a b c d e Korczyk 1986 ↓.
  3. a b c d e f g Leżeński i Kukawski 1991 ↓, s. 55.
  4. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 22 stycznia 1927 roku, s. 10.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 25.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 13.
  8. a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 127.
  9. Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 132.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 29 października 1921 roku, s. 1451.
  11. M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  12. Na podstawie https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Witold-radecki-mikulicz.jpg
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937 roku, s. 5.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 16 stycznia 1926 roku, s. 18.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 60 z 4 czerwca 1925 roku, s. 302.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet plk.svg
Naramiennik pułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Witold-radecki-mikulicz.jpg
Witold Mikulicz-Radecki jako ppłk. dypl. 2 Pułku Szwoleżerów Rokitniańskich
BEL Order of Leopold II - Officer BAR.png
Baretka Oficera Orderu Leopolda II
RUS Order św. Anny (baretka).svg
Baretka Orderu św. Anny.
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
Państwowa Odznaka Sportowa.jpg
Autor: Pnapora, Licencja: CC BY-SA 4.0
Państwowa Odznaka Sportowa