Witold Skrabalak

Witold Skrabalak
Data i miejsce urodzenia

10 października 1930
Lwów

Data i miejsce śmierci

7 września 2014
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki

Zawód, zajęcie

wydawca

Partia

PZPR, PPS

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy Srebrny Krzyż Zasługi

Witold Skrabalak (ur. 10 października 1930 we Lwowie, zm. 7 września 2014 w Warszawie) – polski działacz młodzieżowy i partyjny w PRL, wydawca.

Życiorys

W latach 1949–1952 studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, pracę magisterską obronił w 1957 na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów był działaczem OM TUR (1947–1948), Zrzeszenia Studentów Polskich (m.in. przewodniczącym Okręgu ZSP w Krakowie (1951–1952) i członkiem Rady Naczelnej ZSP) i Związku Młodzieży Polskiej (m.in. zastępcą kierownika Wydziału Młodzieży Studenckiej ZG ZMP (1953–1954) i wiceprzewodniczącym Zarządu Stołecznego ZMP (1955–1956)). W latach 1957–1962 pracował jako attaché w Poselstwie PRL w Ottawie i Konsulacie PRL w Chicago, w latach 1963–1967 w Wydziale Kultury Komitetu Centralnego PZPR.

W latach 1968–1976 był dyrektorem Programu dla Zagranicy Polskiego Radia i kierownikiem działu międzynarodowego pisma „Życie Partii”, w latach 1977–1980 pełnił funkcję sekretarza generalnego Polskiej Izby Handlu Zagranicznego. Od 1980 do przejścia na emeryturę w 1990 był dyrektorem i redaktorem naczelnym wydawnictwa Książka i Wiedza.

Od 1949 był członkiem PZPR, od 1983 członkiem Komisji Ideologicznej KC PZPR. W latach 1973–1982 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, od 1982 do Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL, następnie Stowarzyszenia Dziennikarzy Rzeczypospolitej Polskiej. W 1991 został członkiem PPS, w 1996 został mianowany wiceprzewodniczącym Centralnego Sądu tej partii. Poświęcił się badaniom nad historią PPS. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS – powstania PZPR[1].

Był odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1955)[2], Krzyżem Kawalerskim (1969), Oficerskim (1975) i Komandorskim (1984) Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy (1989)

Był żonaty z dr Ireną Skrabalakową[3]. Zmarł 7 września 2014 i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4] (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty)[5].

Wybrana bibliografia autorska[6]

  • Polscy socjaliści w XX wieku: ich rodowody oraz uwarunkowania ich działalności (Philip Wilson, cop., Warszawa, 2010; ISBN 978-83-7236-249-0)
  • Szkice zebrane z okazji okrągłych rocznic: urodzin i śmierci Ignacego Daszyńskiego (1866–1936), Polskiej Rewolucji (1904–1907), urodzin Józefa Piłsudskiego w 1867 r., śmierci Feliksa Perla w 1927 r., XXIV Kongresu PPS w Radomiu w lutym 1937 r. (Towarzystwo Uniwersytetu Robotniczego, Warszawa, 2006; ISBN 83-60697-00-0)

Przypisy

  1. ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29 listopada 1988, str. 5.
  2. ↑ M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1538.
  3. ↑ Witold Skrabalak, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2014-09-15].
  4. ↑ Witold Skrabalak, nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2014-09-15].
  5. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Witold Skrabalak. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-27)].
  6. ↑ Katalog Biblioteki Narodowej. [dostęp 2021-12-26].

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Edycja 2, wyd. Interpress, Warszawa 1989
  • Elżbieta Ciborska, Leksykon polskiego dziennikarstwa, wyd. Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2010

Media użyte na tej stronie