Witold Sokołowski (podpułkownik żandarmerii)

Witold Sokołowski

podpułkownik żandarmerii
Data i miejsce urodzenia	28 stycznia 1882 Wieliczka
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Dowództwo Żandarmerii Wojskowej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Witold Marian Karol Sokołowski^[1] (ur. 28 stycznia 1882 w Wieliczce, zm. ?) – podpułkownik żandarmerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, działacz niepodległościowy, nauczyciel.

Życiorys

Urodził się 28 stycznia 1882 roku w Wieliczce, w rodzinie Józefa i Stefanii z Radomyskich^[2][3][4][5]. Przed 1914 roku był profesorem gimnazjalnym^[6]. W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej podjął pracę nauczyciela od 28 stycznia 1907 roku^[4]. W 1911 roku był zastępcą nauczyciela w C. K. Gimnazjum w Jaśle^[4].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 8. kompanii II batalionu 3 pułku piechoty^[6].

12 listopada 1918 roku gen. bryg. Bolesław Roja, stojący na czele Polskiej Komendy Wojskowej w Krakowie, mianował go majorem ze starszeństwem z dniem 1 listopada 1918 roku^[7]. 23 listopada tego roku został przydzielony z 5 pułku piechoty Legionów do Komendy Okręgu Wojskowego w Przemyślu^[8]. 8 stycznia 1919 roku został przyjęty z dniem 15 listopada 1918 roku do Wojska Polskiego z byłych Legionów Polskich i zatwierdzony tymczasowo w stopniu majora nadanym przez generała Roję^[9]. 6 marca 1919 roku został przeniesiony z 5 pp Leg. do Ministerstwa Spraw Wojskowych^[6], a 20 maja tego roku wyznaczony na stanowisko zastępcy komendanta XXI Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów^[10]. 4 sierpnia 1919 roku został przeniesiony do Żandarmerii Polowej^[11].

11 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w żandarmerii, w grupie oficerów z byłych Legionów Polskich. Był wówczas zastępcą szefa Żandarmerii Polowej w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego^[12]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej w Warszawie, a jego oddziałem macierzystym był 1 dywizjon żandarmerii^[13].

W 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. W następnym roku został zweryfikowany w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów rezerwowych żandarmerii. W latach 1923–1924 posiadał przydział w rezerwie do 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie^[14][15][16].

13 maja 1929 roku przeniósł się z Warszawy do Poznania i zamieszkał przy ul. Rybaki 18^[2]. 1 czerwca 1929 roku został przyjęty do Poznańskiego Urzędu Wojewódzkiego w charakterze pracownika kontraktowego, w VII stopniu służbowym^[17][3]. W 1934 roku, jako podpułkownik pospolitego ruszenia żandarmerii, pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „reklamowany na 12 miesięcy”^[18]. 3 marca 1935 roku został wybrany członkiem zarządu okręgu Związku Legionistów Polskich we Lwowie^[19].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5965 – 17 maja 1922^[20][21]
• Krzyż Niepodległości – 12 marca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[22][3]
• Krzyż Walecznych czterokrotnie^[23]

Przypisy

Bibliografia

• Rozkazy Polskiej Komendy Wojskowej w Krakowie. [dostęp 2022-02-08].
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
• Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
• Żołnierze Niepodległości : Sokołowski Witold Marian Karol. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-02-08].