Witold Waszczykowski

Witold Waszczykowski

Data i miejsce urodzenia	5 maja 1957 Piotrków Trybunalski
Minister spraw zagranicznych
Okres	od 16 listopada 2015 do 9 stycznia 2018
Przynależność polityczna	Prawo i Sprawiedliwość
Poprzednik	Grzegorz Schetyna
Następca	Jacek Czaputowicz
Ambasador RP w Iranie
Okres	od 1999 do 2002
Poprzednik	Stefan Szymczykiewicz
Następca	Witold Śmidowski
Odznaczenia

Witold Jan Waszczykowski (ur. 5 maja 1957 w Piotrkowie Trybunalskim) – polski historyk, dyplomata i polityk.

W latach 2005–2008 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2008–2010 zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego, w latach 2011–2019 poseł na Sejm VII i VIII kadencji, w latach 2015–2018 minister spraw zagranicznych w rządzie Beaty Szydło oraz rządzie Mateusza Morawieckiego, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys

W 1980 ukończył studia magisterskie na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego, a w 1991 na Wydziale Stosunków Międzynarodowych University of Oregon. W latach 1992–1993 odbył studia podyplomowe na temat bezpieczeństwa międzynarodowego i kontroli zbrojeń w Geneva Centre for Security Policy w Genewie. W 1993 uzyskał stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy Stany Zjednoczone a strategiczne rokowania rozbrojeniowe 1919–1936.

W latach 1981–1987 pracował jako asystent na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego^[1]. W 1992 został zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych^[1], kolejno był starszym ekspertem w Departamencie Systemu Narodów Zjednoczonych i Departamencie Instytucji Europejskich, a od 1996 wicedyrektorem w Departamencie Instytucji Europejskich, a następnie w Departamencie Polityki Bezpieczeństwa^[2].

W 1997 był pełniącym obowiązki szefa Biura Łącznikowego RP przy NATO w Brukseli^[2]. Od 1997 do 1999 zajmował stanowisko zastępcy stałego przedstawiciela RP przy NATO. W latach 1999–2002 pełnił funkcję ambasadora RP w Teheranie^[1]. Następnie pracował w Departamencie Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej MSZ i jako zastępca dyrektora Departamentu Afryki i Bliskiego Wschodu^[2].

4 listopada 2005 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Pełnił jednocześnie funkcję głównego negocjatora w rozmowach ze Stanami Zjednoczonymi dotyczących tarczy antyrakietowej^[2]. 11 sierpnia 2008 odwołano go ze stanowisk zajmowanych w MSZ^[3].

27 sierpnia 2008 został powołany na stanowisko zastępcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. 6 lipca 2010 złożył dymisję^[4], dzień później został odwołany ze stanowiska^[5]. W wyborach samorządowych w 2010 został zgłoszony jako kandydat na prezydenta Łodzi z ramienia komitetu wyborczego Prawa i Sprawiedliwości (przegrał w pierwszej turze).

W 2011 kandydował w wyborach do Sejmu RP z pierwszego miejsca na liście PiS w okręgu wyborczym nr 9 w Łodzi i uzyskał mandat poselski. Oddano na niego 36 854 głosy (10,17% głosów oddanych w okręgu)^[6]. Po objęciu mandatu posła (w listopadzie 2011) został członkiem PiS. Objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Spraw Zagranicznych i delegata do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO. Bez powodzenia kandydował z listy tej partii w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014^[7].

W 2015 wystartował w wyborach parlamentarnych jako lider listy wyborczej PiS w okręgu sieradzkim. Otrzymał 32 909 głosów, uzyskując poselską reelekcję^[8]. 16 listopada 2015 został powołany na stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Beaty Szydło^[9]. 11 grudnia 2017 objął to stanowisko w nowo utworzonym rządzie Mateusza Morawieckiego^[10]. 9 stycznia 2018 został odwołany z funkcji ministra spraw zagranicznych^[11].

W wyborach europejskich w 2019 był liderem listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu łódzkim. Uzyskał mandat posła do Europarlamentu IX kadencji, otrzymując 168 021 głosów^[12]. Został członkiem frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów, członkiem Podkomisji Bezpieczeństwa i Obrony oraz wiceprzewodniczącym Komisji Spraw Zagranicznych^[13].

W sierpniu 2021 ujawnił publicznie, że choruje na polineuropatię. Stało się to po tym, jak cześć komentujących jego wywiad w radiu Tok FM zarzuciła mu, że był pod wpływem alkoholu podczas tej audycji^[14].

Odznaczenia

• Wielki Oficer Orderu Zasługi – 2009, Rumunia^[15]

Zobacz też

• San Escobar

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2016-01-05].
• Dr Witold Waszczykowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2015-06-04] .
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 454.