Witold Wołodkiewicz

Witold Wołodkiewicz
Państwo działania Polska
Data i miejsce urodzenia23 października 1929
Warszawa
Data i miejsce śmierci13 lutego 2021
Warszawa
profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo rzymskie
Alma MaterUniwersytet Warszawski
Doktorat1961 – nauki prawne
UW
Habilitacja1968 – nauki prawne
UW
Profesura1978
profesor zwyczajny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Witold Ludwik Wołodkiewicz (ur. 23 października 1929 w Warszawie, zm. 13 lutego 2021 w Warszawie[1]) – polski prawnik, profesor nauk prawnych, specjalista w zakresie prawa rzymskiego i europejskiej kultury prawnej[2], znawca kultury antycznej, adwokat.

Życiorys

W roku 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie był uczniem m.in. Edwarda Gintowta i Eduardo Volterry. Doktoryzował się w roku 1961 (temat rozprawy doktorskiej: „Stanowisko materfamilias w prawie rzymskim”). Habilitował się w roku 1968 (temat monografii habilitacyjnej: „Obligationes ex variis causarum figuris w rzymskim prawie klasycznym”). Odbywał uzupełniające studia zagraniczne we Włoszech (w Istituto Universitario di studi Europei w Turynie oraz w Istituto di Diritto Romano w Rzymie)[3]. Tytuł profesora nauk prawnych uzyskał w 1978 r.[4]

Przez całej swoje życie zawodowe związany był z Uniwersytetem Warszawskim - przede wszystkim z Wydziałem Prawa i Administracji, a od 1998 r. również z Wydziałem „Artes Liberales”. Został także nauczycielem akademickim na Wydziale Prawa Uniwersytetu SWPS w Warszawie[5]. Ponadto był kierownikiem Katedry Prawa Rzymskiego w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji, a w latach 2002–2007 pełnił funkcję rektora tej uczelni.

Był cenionym na świecie znawcą prawa rzymskiego[2] i współtwórcą polskiej romanistyki prawniczej. Opublikował ponad 150 artykułów w kraju oraz za granicą, w tym cenioną pracę: „Obligationes ex variis causarum figuris" (1968). Specjalizował się w prawie rzymskim klasycznym, kulturze antycznej i europejskiej. Prowadził studia nad znaczeniem prawa rzymskiego w rozwoju kultury europejskiej, badał regulacje stosunków zobowiązaniowych zawarte w tym prawie oraz nastawienie reżimów autorytarnych do ducha i litery rzymskiego prawa[6]. Wykładał na wielu uniwersytetach zagranicznych, głównie we Włoszech i Francji (np. w prestiżowej École Pratique des Hautes Études czy na uniwersytecie Panthéon-Sorbonne w Paryżu[3]). Był członkiem Rady Naukowej Centro Romanistico Internazionale uniwersytetów w Neapolu, Katanii, Messynie i Catanzaro[7]. Piastował funkcję przewodniczącego Komisji Praw Antycznych Polskiej Akademii Nauk oraz przewodniczącego Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN[3].

Przez wiele lat czynny zawodowo adwokat, był członkiem kolegium redakcyjnego Pisma Adwokatury Polskiej "Palestra". Odpowiadał także za wybór i rozmieszczenie inskrypcji łacińskich na kolumnadzie gmachu Sądu Najwyższego RP w Warszawie[8].

W 1998 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[9].

Wybrane publikacje[10]

  • Obligationes ex variis causarum figuris – Studia nad źródłami zobowiązań w rzymskim prawie klasycznym, Warszawa (PWN), 1968 (książka została wydana również w języku włoskim).
  • Rzymskie korzenie współczesnego prawa cywilnego, Warszawa 1978,
  • Con una nota di lettura di Witold Wołodkiewicz, Napoli (Jovene) 1983,
  • Jean Bodin, Iuris universi distributio. Les trois premières éditions. Con una nota di lettura di Witold Wołodkiewicz, Napoli (Jovene) 1985,
  • D. Diderot - A. G. Boucher d´Argis - L. chevalier de Jaucourt, Le droit romain et l'Encyclopédie. 31 articles. Con una nota di lettura di Witold Wołodkiewicz, Napoli (Jovene) 1986,
  • Prawoznawstwo w poglądach i ujęciu Encyklopedystów, Warszawa 1990,
  • Prawo rzymskie - Instytucje, [wespół z M. Zabłocką],
  • Regulae iuris. Łacińskie inskrypcje na Kolumnach Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej, [wespół z A. Kacprzak i J. Krzynówkiem],
  • Czy prawo rzymskie przestało istnieć?, Kraków (Zakamycze) 2003,
  • Europa i prawo rzymskie. Szkice z historii europejskiej kultury prawnej, Warszawa (Wolters Kluwer) 2009,
  • Itinerari di un giurista europeo. Dall’Università di Varsavia alla Federico II, Napoli (Jovene) 2010.

Przypisy

  1. ↑ Nie żyje prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz (pol.). rp.pl. [dostęp 2021-02-14].
  2. ↑ a b Odszedł Profesor Witold Wołodkiewicz, www.swps.pl [dostęp 2021-03-16] (pol.).
  3. ↑ a b c Odszedł profesor Witold Wołodkiewicz, WPiA [dostęp 2021-03-16] (pol.).
  4. ↑ Ludzie nauki https://nauka-polska.pl
  5. ↑ prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz, palestra.pl [dostęp 2021-02-16] (pol.).
  6. ↑ Odnowienie doktoratu profesora Witolda Wołodkiewicza, Uniwersytet Warszawski, 17 października 2019 [dostęp 2021-03-16] (pol.).
  7. ↑ Witold Wołodkiewicz, Profinfo [dostęp 2021-03-16] (pol.).
  8. ↑ Nie żyje prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz, www.rp.pl [dostęp 2021-03-16] (pol.).
  9. ↑ M.P. z 1998 r. nr 36, poz. 495
  10. ↑ Prof. dr hab. Witold Wołodkiewicz (1929–2021) | Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego [dostęp 2021-03-16] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie