Witold Wolfram
kapitan administracji | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | kwiecień 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1914–1940 |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | 3 Pułk Strzelców Podhalańskich |
Stanowiska | kierownik referatu |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Witold Zachariasz Wolfram (ur. 5 listopada 1895 w Warszawie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan administracji Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się w Warszawie, był synem Juliana i Ludwiki z domu Wojciechowskiej[1]. Absolwent szkoły handlowej z maturą w Warszawie (1914). W latach 1914–1917 służył w armii rosyjskiej. Ukończył wojenny kurs dla oficerów. Walczył na froncie niemieckim[2]. W 1917 roku przeszedł do I Korpusu Wschodniego. Przydzielony do 6 pułku strzelców, walczył z bolszewikami w rejonie Bobrujska.
W 1919 roku wstąpił do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 3 pułku strzelców podhalańskich. W jednostce walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za swoje czyny został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i w 1922 roku został zweryfikowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Po wojnie służył w 21 pułku piechoty[3][4]. W jednostce służył do 1931 roku jako dowódca kompanii oraz oficer materiałowy. W marcu 1931 roku został przeniesiony do PKU Warszawa Miasto III na stanowisko kierownika I referatu[5][6]. 1 września 1938 roku PKU Warszawa Miasto III została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Warszawa Miasto III, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „kierownik I referatu ewidencji”. W 1939 roku w dalszym ciągu pełnił służbę na tym stanowisku[7].
W końcu 1939 roku dostał się do niewoli sowieckiej i 1940 roku zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje na liście straceń, poz. 493.
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora[8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4989 – 1921[9]
- Krzyż Walecznych[10]
- Medal Niepodległości – 23 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[11]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1938 „za zasługi w służbie wojskowej”[12]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Amarantowa wstążka
- Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée”
Przypisy
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 159.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 322.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 185, 418.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 174, 361.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 97.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 44, 525.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 291, 859.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 27 grudnia 1921 roku, s. 1723.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 44.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 6, poz. 12.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 40.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Witold Wolfram (1895-1940), kpt., kawaler Orderu Virtuti Militari 5 kl., ofiara zbrodni katyńskiej
Ribbon for the World War I Victory Medal awarded by the Allies:
- w:World War I Victory Medal (United States) awarded by the w:United States Department of Defense
- w:Victory Medal (United Kingdom) also called the Inter-Allied Victory Medal
- w:Médaille Interalliée 1914–1918 (France)
- w:Inter-Allied Victory Medal (Greece)
- w:Allied Victory Medal (Italy)
- etc.