Witold Zajączkowski

Witold Zajączkowski
„Książę Polesia”
Ilustracja
komandor komandor
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1892
Symferopol

Data i miejsce śmierci

19 grudnia 1977
Toronto

Przebieg służby
Siły zbrojne

 Marynarka Wojenna (II RP)
Naval Ensign of Poland2.svg Polska Marynarka Wojenna

Jednostki

Flotylla Rzeczna MW

Stanowiska

dowódca flotylli

Główne wojny i bitwy

kampania wrześniowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Medal Obrony (Wielka Brytania) Medal Wojny 1939–1945 (Wielka Brytania) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie)

Witold Zajączkowski (ur. 17 marca 1892 w Symferopolu, zm. 19 grudnia 1977 w Toronto) − komandor Polskiej Marynarki Wojennej.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Bronisława (1860–1930) i Henryki z Choroszewskich (1873–1896). Po ukończeniu sześciu klas gimnazjum klasycznego w Symferopolu wyjechał w 1908 do Petersburga. Po zdaniu egzaminu konkursowego został przyjęty w poczet słuchaczy Korpusu Morskiego, po ukończeniu którego w 1913 został awansowany na miczmana (porucznika marynarki). Uzyskał przydział do 1 Dywizjonu Kontrtorpedowców 1 Dywizji Kontrtorpedowców Floty Bałtyckiej stacjonującego w Libawie. Podczas I wojny światowej służył na okrętach Floty Bałtyckiej a po rewolucji październikowej opuścił w styczniu 1918 rosyjską marynarkę wojenną. Krótko służył w estońskiej marynarce wojennej, w 1920 wyjechał do Warszawy. 30 stycznia 1921, na podstawie dekretu weryfikacyjnego Naczelnego Wodza, awansował na komandora podporucznika. W Departamencie dla Spraw Morskich otrzymał przydział do Kadry Marynarki Wojennej w Toruniu. Na przełomie 1921/1922 prowadził wykłady na Tymczasowych Kursach Instruktorskich w Toruniu, a po utworzeniu Oficerskiej Szkoły Marynarki Wojennej objął stanowisko dyrektora nauk i wykładowcy wiedzy okrętowej. Od 25 lutego 1927 do września 1939 dowódca Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej w Pińsku[1]. 1 stycznia 1929 otrzymał awans do stopnia komandora porucznika, a 27 czerwca 1935 awansował na stopień komandora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935[2].

Od 1941 do 1942 prowadził rekrutację ochotników do PMW jako szef Morskiej Misji Werbunkowej w Kanadzie[3]. Od stycznia 1944 komendant Komendy Morskiej „Południe”[4]. Po zakończeniu działań wojennych w Europie i rozwiązaniu polskiej MW odszedł z czynnej służby 2 października 1947 i wyemigrował do Kanady. Początkowo prowadził niewielką farmę w Keswick, a następnie przeniósł się do Toronto, gdzie pracował w biurze prawniczym[5].

W lutym 1965 Naczelny Wódz, generał broni Władysław Anders mianował go kontradmirałem, lecz komandor Zajączkowski odmówił przyjęcia tego awansu[6].

Zmarł 19 grudnia 1977 w Toronto. Został pochowany na cmentarzu w Mount Pleasant.

Od 27 czerwca 1917 był żonaty z Estonką Johanną (Anną) Kolts, z którą miał dwie córki: Janinę (ur. 1918) i Helenę (ur. 1921)[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Mariusz Borowiak: Lekkie kutry uzbrojone. Warszawa: Edipresse, 2015, s. 5, seria: Wrzesień 1939. ISBN 978-83-7945-050-3.
  2. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 75, 28 czerwca 1935. 
  3. http://m.trojmiasto.pl/news/Nieudana-misja-za-Atlantyk-n58923.html Nieudana misja za Atlantyk
  4. Mariusz Borowiak: Plamy na banderze. Warszawa: Alma-Press, 2008. ISBN 978-83-7020-370-2.
  5. a b Marek Herma, Zajączkowski Witold / Зайончковский Витольд (1892–1977), www.polskipetersburg.pl [dostęp 2022-05-20].
  6. Królikowski 2004 ↓, s. 22.
  7. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 89 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
  8. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Zezwolenie na przyjęcie i noszenie orderów. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”, s. 380, Nr 8 z 11 listopada 1931. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL PMW pagon1 komandor infobox.png
Naramiennik stopnia wojskowego komandora.
Naval Ensign of Poland (1919-1928).svg
Bandera wojenna Rzeczypospolitej Polskiej. Oparta na Image:Naval_Ensign_of_Poland.svg oraz Image:Coat_of_arms_of_Poland2_1919-1927.svg. Była używana w latach 1919-1927 (praktycznie do 1936). Prawidłowe proporcje: 5:8 (w załączniku graficznym do ustawy są proporcje 5:10,5 lecz później zostało to sprostowane).
Naval Ensign of Poland2.svg
Naval Ensign of Poland
POL Medal Za Długoletnią Służbę Brązowy BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal za Długoletnią Służbę
RUS Order św. Stanisława (baretka).svg
Baretka Orderu św. Stanisława.
Witold Zajączkowski.jpg
Autor: Brak, Licencja: CC0
Komandor porucznik Witold Zajączkowski, dowódca Flotylli Pińskiej w Rzeszowie.