Wittgenstein (film)

Wittgenstein
Gatunek

biograficzny,
dramat

Data premiery

1993

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Język

angielski

Czas trwania

75 minut

Reżyseria

Derek Jarman

Scenariusz

Ken Butler
Terry Eagleton
Derek Jarman

Muzyka

Jan Latham-Koenig
Maurice Ravel

Zdjęcia

James Welland

Scenografia

Annie La Paz

Kostiumy

Sandy Powell

Montaż

Budge Tremlett

Produkcja

Tariq Ali
Takashi Asai
Ben Gibson
Eliza Mellor

Wittgensteinbrytyjski biograficzny film fabularny z 1993 r., w reżyserii Dereka Jarmana.

Obsada

  • dwunastoletni Ludwig Wittgenstein – Clancy Chassay
  • dorosły Ludwig Wittgenstein – Karl Johnson
  • Bertrand Russell – Michael Gough
  • John Maynard Keynes – John Quentin
  • Lady Ottoline Morrell – Tilda Swinton
  • Johnny, przyjaciel i student – Kevin Collins

Treść

Film opowiada o życiu austriackiego filozofa Ludwiga Wittgensteina. Stworzony jest w estetyce teatralnej, w której bardzo wiele miejsca poświęcono słowu, i to nie tylko dialogom, ale i monologom, wygłaszanym m.in. przez zielonego Marsjanina, którego filozof spotyka na swej drodze.

Film przedstawia dzieciństwo Ludwiga, czas jego studiów, ochotniczego uczestnictwa w I wojnie światowej, pobyt na wsi austriackiej, gdzie uczył dzieci w szkole podstawowej, wyjazd do Związku Radzieckiego, gdzie chciał pracować jako robotnik, okres nauczania w Cambridge, odcięcia się od świata w Norwegii. Opowiada również o spotkaniach z Bertrandem Russellem, z Johnem M. Keynesem, trudność, z jaką w purytańskiej Wielkiej Brytanii Wittgenstein przeżywał – i jednocześnie zwalczał – swoją orientację homoseksualną. Obok elementów biograficznych, film pełen jest cytatów z tekstów filozofa, które pozwalają nie tylko na poznanie choćby znikomej części jego dzieła, ale dają również pewne pojęcie o tym, w jaki sposób Wittgenstein postrzegał swoją pracę filozoficzną, i jak odpowiedzialny był za wszystko, co mówi.

Ważne miejsce w filmie Jarmana – jak i w życiu samego Wittgensteina – zajmuje sztuka filmowa jako taka. Ulubioną rozrywką Wittgensteina, obok czytania powieści kryminalnych, było chodzenie do kina, gdzie siadał w pierwszym rzędzie, by móc całkowicie wejść w klimat tego, co widział. Był on jednak przekonany, że Brytyjczycy nie potrafią zrobić przyzwoitego filmu, wolał wówczas produkcje amerykańskie (westerny i melodramaty). Jego ulubioną aktorką była Betty Grable (znana m.in. z The Gay Divorcee Marka Sandricha).

Linki zewnętrzne