Wjaczesław Hrozny

Wjaczesław Hrozny
В'ячеслав Грозний
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Wjaczesław Wiktorowycz Hrozny

Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1956
Ołeniwka

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
19??–19??Podillia Kamieniec Podolski?(?)
Kombajnobudiwnyk Tarnopol?(?)
Nywa Brzeżany?(?)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1987Torpedo Zaporoże (asystent)
1988Metałurh Zaporoże (asystent)
1989–1990Nywa Winnica (asystent)
1990–1992Nywa Winnica
1994–1996Spartak Moskwa (asystent)
1996–1997Dnipro Dniepropetrowsk
1998Lewski Sofia
1999–2001Spartak Moskwa (asystent)
2001–2004Arsenał Kijów
2006Metałurh Zaporoże
2008–2009Terek Grozny
2010Arsenał Kijów
2011–2012Tobył Kostanaj
2013–2016Howerła Użhorod
2016–2017Dinamo Tbilisi
2017Irtysz Pawłodar
2018Arsenał Kijów
2019–2020Szachtior Karaganda
Odznaczenia

Wjaczesław Wiktorowycz Hrozny, ukr. В'ячеслав Вікторович Грозний, ros. Вячеслав Викторович Грозный, Wiaczesław Wiktorowicz Grozny (ur. 12 lipca 1956 we wsi Ołeniwka w obwodzie chmielnickim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Karierę piłkarską rozpoczął w miejscowym klubie Podillia Kamieniec Podolski. Jako piłkarz występował potem w zespołach Kombajnobudiwnyk Tarnopol i Nywa Brzeżany oraz amatorskich drużynach w Chmielnickim i Równem.

Kariera szkoleniowa

Po ukończeniu Instytutu Pedagogicznego w Łucku rozpoczął pracę szkoleniową. Był asystentem pierwszego trenera w klubach z Zaporoża: Torpedzie i Metałurhu.

W czerwcu 1988 razem z głównym trenerem Ołeksandrem Tomachem przeszedł do Nywy Winnica. Kiedy w sierpniu 1990 Tomach powrócił do Zaporoża, samodzielnie przez następne lata prowadził Nywę Winnica. Wywalczył z nią największy sukces w historii klubu, czyli awans do ekstraklasy w 1991 roku. Jednak podczas kolejnych rozgrywek został zwolniony już po pięciu meczach, a Nywa ostatecznie pożegnała się z ligą.

Od połowy lat 90. do 2002 roku - z krótkimi przerwami - związany był z Olegiem Romancewem, któremu jako asystent pomagał w Spartaku Moskwa. Wspólnie wywalczyli pięć tytułów mistrza Rosji.

W międzyczasie Hrozny dwukrotnie podejmował się prowadzenie zespołów w charakterze pierwszego trenera: w Dniprze Dniepropetrowsku (1996-1997) i Lewskim Sofia (1998). W obu zanotował znaczące osiągnięcia: prowadzone przez niego Dnipro dotarło do finału Pucharu Ukrainy i zajęło czwarte miejsce w lidze, a Lewski zdobył mistrzostwo Bułgarii. Sam Hrozny otrzymał tytuły najlepszego trenera na Ukrainie (1996) i w Bułgarii (1998).

Po ostatecznym rozstaniu ze Spartakiem latem 2001 roku objął stanowisko głównego trenera nowo utworzonego klubu Arsenał Kijów[1]. Z Arsenałem utrzymał status ligowego średniaka: rozgrywki 2002-2003 i 2003-2004 klub kończył odpowiednio na piątym i dziewiątym miejscu. W 2006 prowadził krótko Metałurh Zaporoże. Potem powrócił do Rosji, gdzie bez sukcesów pracował - od lipca 2008 do października 2009 – w Tereku Grozny. Odszedł, tłumacząc się kłopotami zdrowotnymi.

30 października 2009 bułgarskie media podały, że jest faworytem do ponownego objęcia stanowiska szkoleniowca w Lewskim Sofia[2]. Ostatecznie trenerem mistrza Bułgarii został Georgi Iwanow, a Hrozny - 28 stycznia 2010 - powrócił do pracy w Arsenale Kijów[3]. Ale już 16 kwietnia 2010 po niespodziewanej domowej porażce 1:6 z Tawriją podał się do dymisji[4]. W grudniu 2011 objął stanowisko głównego trenera kazachskiego klubu Tobył Kostanaj[5], w którym pracował do końca grudnia 2012 roku[6]. 18 czerwca 2013 roku stał na czele Howerły Użhorod[7]. Po zakończeniu sezonu 2015/16 klub z Użhoroda został rozwiązany i trener pozostał bez pracy, ale już 25 października 2016 objął prowadzenie gruzińskiego Dinama Tbilisi[8]. 13 lutego 2017 z powodu problemów rodzinnych zrezygnował z pracy w gruzińskim klubie[9]. 16 sierpnia 2017 został mianowany na stanowisko głównego trenera kazachskiego Irtyszu Pawłodar[10], z którym pracował do końca sezonu[11]. 1 października 2018 ponownie stał na czele Arsenału Kijów[12]. 9 stycznia 2019 opuścił kijowski klub[13]. 30 grudnia 2019 podpisał kontrakt z Szachtiorem Karaganda[14].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy piłkarskie

  • zdobywca Pucharu Ukraińskiej SRR spośród drużyn amatorskich: 1980

Sukcesy szkoleniowe

  • mistrz Rosji: 1994, 1996, 1999, 2000 i 2001 ze Spartakiem Moskwa (jako asystent)
  • mistrz Bułgarii: 1998 z Lewskim Sofia
  • finalista Pucharu Ukrainy: 1997 z Dniprem Dniepropetrowsk

Sukcesy indywidualne

  • najlepszy trener Ukrainy: 1996, 2002
  • najlepszy trener Bułgarii: 1998

Odznaczenia

Przypisy

  1. Вячеслав Грозный
  2. „Sportal.bg”: Грозни идва за преговори с Левски. [dostęp 2009-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-02)].
  3. „Арсенал” ждут грозные перемены? ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  4. Вячеслав Грозный подал в отставку ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  5. Вячеслав Грозный - главный тренер казахстанского „Тобола” ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  6. Вячеслав Грозный покинул „Тобол” ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  7. Грозный возглавил „Говерлу” ᐉ UA-Футбол. (ros.)
  8. Офіційно: В'ячеслав Грозний очолив тбіліське Динамо ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  9. Грозний покинув Динамо (Тбілісі) ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  10. В'ячеслав Грозний очолив Іртиш ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  11. Український фахівець залишає клуб з Казахстану ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  12. Арсенал-Київ представив нового головного тренера -ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  13. Грозний покинув Арсенал-Київ ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  14. Офіційно: Грозний очолив Шахтар з Караганди ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
  15. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1214/2004 - Офіційне представництво Президента України

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Ukraine-zaslug3.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени
GroznyiV.JPG
Autor: Mikhail Slain, Licencja: CC BY-SA 3.0
Viacheslav Grozny as a head coach of for FC Terek Grozny
Order of Merit 3rd Class of Ukraine.png
Планка украинского ордена "За заслуги" 3 степени