Wkrzanie

Wkrzanie, Wkrzanowieśredniowieczne plemię słowiańskie zajmujące tereny wokół rzeki Wkry i częściowo nad Zalewem Szczecińskim. Pierwsze wzmianki o tym plemieniu pochodzą z ok. 934. Głównym ośrodkiem Wkrzan był Przęcław, a ważniejszymi grodami Pozdawilk oraz Wkryujście[1]. W świetle nowszych badań, za miejscowość o proweniencji wkrzańskiej jest uznawany także Szczecin[2].

W pierwszej poł. X w. uzależnili się od Germanów. Należeli do wieleckiej grupy plemion, okresowo przyłączali się do Związku wieleckiego. W 934 roku na ziemie Wkrzan wyprawili się Sasi. W roku 954 Wkrzanie przyjęli zależność od pierwszego margrabiego Marchii Wschodniej Gerona. W wyników wielkiego powstania Słowian, do którego doszło w 983 roku, odzyskali swobodę. W wiekach późniejszych (ok. XII w.) znaleźli się w księstwie zachodniopomorskim. W wieku XII na części ich ziem podbitych przez Brandenburgię powstała Marchia Wkrzańska[1].

Sąsiadowali z następującymi plemionami (od północy zgodnie z ruchem wskazówek zegara): Wolinianami, Pomorzanami, Pyrzyczanami, Rzeczanami, Redarami, Dołężanami, Czrezpienianami i Chyżanami[3].

Obecnie dawne terytorium Wkrzan obejmują niemiecki Powiat Vorpommern-Greifswald i Powiat Uckermark oraz polski Powiat policki i miasto Szczecin.

Przypisy

  1. a b Encyklopedia Szczecina. T. II P-Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2000, s. 619. ISBN 83-87341-45-2. (pol.)
  2. Anna B. Kowalska: Civitas et urbs Stetinum. Karty z dziejów północnej części miasta. Szczecin: Muzeum Narodowe w Szczecinie, 2015, s. 11. ISBN 978-83-63365-23-3.
  3. Atlas Historyczny Polski. Warszawa: Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1993, s. 4. ISBN 83-7000-016-9. (pol.)

Zobacz też