Wołczuchy

Wołczuchy

cerkiew greckokatolicka w Wołczuchach
Państwo	Ukraina
Obwód	lwowski
Rejon	gródecki
Wysokość	262 m n.p.m.
Populacja  • liczba ludności	747
Nr kierunkowy	+380 3231
Kod pocztowy	81504
Położenie na mapie obwodu lwowskiego Wołczuchy
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wołczuchy
49°46′48″N 23°31′48″E/49,780000 23,530000
Portal Ukraina

Wołczuchy (ukr. Вовчухи) – wieś położona w rejonie gródeckim w obwodzie lwowskim na Ukrainie.

W XV w. wieś Wołczuchy była własnością rodziny Piotruszko^[1]. We wsi znajdowała się cerkiew greckokatolicka pw. św. Grzegorza i kościół rzymskokatolicki pw. Michała Archanioła (od lata 1897 r., jeszcze wcześniej parafia znajdowała się we wsi Rodatycze).

W 1929 roku Wołczuchy zamieszkiwało 1076 mieszkańców. Ostatnim polskim proboszczem parafii w Wołczuchach był ks. Kazimierz Orkusz.

W 1938 roku odsłonięto pomnik w hołdzie walczącym o Lwów Polakom w latach 1918–20, na pomniku było napisane „Poległym za wolność ojczyzny w latach 1918–1920 – wdzięczni obywatele Wołczuch”. Pomnik w następnym roku został zburzony przez Ukraińców.

We wrześniu 1939 r. Wołczuchy zajęły wojska niemieckie, które w krótkim czasie wycofały się za San. Ich miejsce zajęły wojska sowieckie. Pod koniec czerwca 1941 r. po ataku Niemiec na ZSRR, na wzgórzu po wschodniej części Wołczuch wojska sowieckie zorganizowały miejsce oporu, zgodnie z pierwszą linią obrony Przemyśl – Lwów. Niemcy jednak zajęli punkt oporu wieczorem tego samego dnia.

Urodził się tu Antoni Chmielowski – oficer zawodowy artylerii Wojska Polskiego, cichociemny.

Zobacz też

• Gródek
• Hodwisznia
• Rodatycze

Przypisy

Bibliografia

• Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego woj. ruskiego, część I, tom 8
• ks. K. Orkusz – Wojenne Losy, [w:] Wokół Serca nr 91 i 92, Gdańsk Wrzeszcz kwiecień-maj 2002
• W. Gosk – Z zezwoleniem i bez (Pociągiem ze Lwowa w latach 1941-44) [w:] Nowe Sygnały nr 11/2004

Linki zewnętrzne

• Wołczuchy, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 865 .