Wołoczyska

Wołoczyska
Волочиськ
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Powierzchnia	14,61 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 19 036
Nr kierunkowy	+380-3845
Kod pocztowy	31200-31208
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Wołoczyska
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Wołoczyska
	49°32′N 26°10′E/49,533333 26,166667
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Wołoczyska (ukr. Волочиськ, Wołoczyśk) – miasto na Ukrainie w obwodzie chmielnickim, siedziba władz rejonu wołoczyskiego.

Stacja kolejowa^[2].

Położenie

Miasto leży na lewym brzegu Zbrucza, na Wyżynie Podolskiej. Najbliższymi dużymi miastami (min. 100 tys. mieszkańców) są:

Łuck 180 km	Równe 150 km	Żytomierz 230 km
Tarnopol 50 km		Chmielnicki 70 km
Iwano-Frankiwsk 170 km	Czerniowce 175 km	Kamieniec Podolski 115 km

Historia

Pałac Moszyńskiego we Frydrykowie

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1463. Wieś należała do Zbaraskich. Po śmierci Jerzego Zbaraskiego w 1631 wieś przeszła w ręce Wiśniowieckich, a w 1695 Potockich. W 1772 miejscowość zakupił Fryderyk Józef Moszyński. Założył tu bank, wzniósł szkołę i kościół oraz pałac w pobliskim Frydrykowie^[3]^[4]^[5]. Jego staraniem także król Stanisław August Poniatowski nadał w 1775 przywilej jarmarku.

Po rozbiorach Polski Wołoczyska były miejscowością przygraniczną w zaborze rosyjskim, a po drugiej stronie Zbrucza znajdowała się osada Podwołoczyska w zaborze austriackim. W XIX w. przeszły w posiadanie Szembeków, a następnie Ledóchowskich. W 1871 przez Wołoczyska poprowadzono linię kolejową łączącą Lwów i Kijów.

W Wołoczyskach urodził się Malbim – rabin i pisarz religijny żyjący w XIX wieku^[6]. Do września 1939 r. był to najdalej na zachód wysunięty punkt ZSRR. Po agresji ZSRR na Polskę w Wołoczyskach znajdował się sowiecki obóz przejściowy dla jeńców polskich, w którym więzieni byli m.in. Antoni Szymański, Zdzisław Peszkowski, Michał Żółtowski, Zygmunt Kusiak i Czesław Wojtyniak.

Status miasta od 1970^[2].

W 1989 liczyło 23 985 mieszkańców^[2]^[7].

W 2013 liczyło 19 619 mieszkańców^[8].

Pałac

W miejscowości znajdował się piętrowy pałac wybudowany przez Moszyńskiego we Frydrykowie (obecnie część Wołoczysk), kryty dachem dwuspadowym, z portykiem od frontu, który podtrzymywał balkon na piętrze z balustradą. Do wejścia prowadziły schody. Budynek główny połączony był parterowym łącznikiem skierowanym do niego prostokątnie z budynkiem identycznym jak główny, położonym równolegle^[9].

Zobacz też

bitwa pod Wołoczyskami

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.73
↑ ^a ^b ^c Волочиск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.241
↑ Frydryków, Frydrychów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 421 .
↑ Frydrychówka, par. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 420 .
↑ Frydrychówka, 3.) wś nad Zbruczem, gm. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 480 . dawniej na pół. wsch. od miasta, obecnie część Wołoczysk.
↑ Malbim, Meïr Löb ben Jehiel Michael, Jewish Encyclopedia, 1906 [dostęp 2021-01-19] (ang.).
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.103
↑ Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 77.

Linki zewnętrzne

Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 882 .
Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 700 .
Wołoczyska i Frydryków na mapie z 1910 r.

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.73

[autogenerated1-2] Волочиск // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.241

[3] Frydryków, Frydrychów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 421 .

[4] Frydrychówka, par. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 420 .

[5] Frydrychówka, 3.) wś nad Zbruczem, gm. Wołoczyska, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 480 . dawniej na pół. wsch. od miasta, obecnie część Wołoczysk.

[JE-6] Malbim, Meïr Löb ben Jehiel Michael, Jewish Encyclopedia, 1906 [dostęp 2021-01-19] (ang.).

[7] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[8] Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.103

[Memento4-9] Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 77.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne