Wołodymyr Bezsonow

Wołodymyr Bezsonow Володимир Безсонов
Pełne imię i nazwisko	Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow
Data i miejsce urodzenia	5 marca 1958 Charków
Wzrost	180 cm
Pozycja	obrońca/pomocnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1975 Metalist Charków ? (?) 1976–1990 Dynamo Kijów 277 (27) 1990–1991 Maccabi Hajfa 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1976–1977  ZSRR U-20 ? (?) 1977–1990  ZSRR 79 (4) 1980  ZSRR olimpijska 6 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1996–1993 Dynamo Kijów (asystent) 1993–1994 CSK ZSU/CSKA-Borysfen Kijów 1996–1998 CSKA Kijów (asystent) 1998–2000 CSKA Kijów 2001 CSKA Kijów (asystent) 2002–2003 Turkmenistan 2004–2005 Nywa Winnica 2006 Zoria Ługańsk 2006–2008 FK Charków 2008–2010 Dnipro Dniepropetrowsk

Wołodymyr Wasylowycz Bezsonow, ukr. Володимир Васильович Безсонов, ros. Владимир Васильевич Бессонов, Władimir Wasiljewicz Biessonow (ur. 5 marca 1958 w Charkowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Karierę piłkarską zaczynał w rodzinnym Charkowie, najpierw w szkole piłkarskiej nr 7, a następnie w zespole Metalist. Jeszcze jako nastolatek został zawodnikiem Dynama Kijów, zaliczającego się do czołówki radzieckiej Wyższej Ligi, z którym sześciokrotnie sięgał po Mistrzostwo Związku Radzieckiego, pięciokrotnie po radziecki Puchar oraz po Puchar Zdobywców Pucharów w 1986. Barwy kijowskiego zespołu reprezentował przez kolejnych 14 lat. Karierę piłkarską kończył jako zawodnik izraelskiego Maccabi Hajfa w 1991.

Kariera reprezentacyjna

Był jednym z najbardziej doświadczonych i najbardziej utytułowanych zawodników reprezentacyjnych. W latach 1977–1990 w drużynie Sbornej rozegrał 79 meczów, strzelając 4 bramki. Zagrał w 3 turniejach o Mistrzostwo Świata: w 1982, 1986 i 1990. W 1988 zdobył Wicemistrzostwo Europy. Wielokrotnie pełnił funkcję kapitana reprezentacji. Osiągał również sukcesy z reprezentacją młodzieżową (Mistrzostwo Europy w 1976, Mistrzostwo Świata w oraz tytuł najlepszego zawodnika turnieju w 1977) i olimpijską (brązowy medal Igrzysk w Moskwie).

Kariera trenerska

Od zakończenia kariery zawodniczej pracuje jako trener drużyn klubowych na Ukrainie – z przerwą na lata 2002–2003, kiedy prowadził drużynę narodową Turkmenistanu. Później prowadził drużynę Zorii Ługańsk, a 28 listopada 2006 został pierwszym trenerem zespołu FK Charków. Od 2008 prowadził drużynę Dnipra Dniepropetrowsk. 18 września 2010 roku po okresie nieudanych gier podał się do dymisji^[1].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

• mistrz ZSRR: (6x) 1977, 1980, 1981, 1985, 1986, 1990
• zdobywca Pucharu ZSRR: (5x) 1978, 1982, 1985, 1987, 1990
• zdobywca Puchar Zdobywców Pucharów: 1986

Sukcesy reprezentacyjne

• mistrz Europy U-18: 1976
• mistrz Świata U-20: 1977
• brązowy medalista letnich igrzysk olimpijskich: 1980
• wicemistrz Europy: 1988
• uczestnik turniejów finałowych Mistrzostw Świata: 1982, 1986, 1990

Sukcesy indywidualne

• najlepszy piłkarz Mistrzostw Świata U-20: 1977

Odznaczenia

• tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1977
• tytuł Mistrza Sportu Klasy Międzynarodowej: 1980
• tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu: 1986
• Order „Za zasługi” III klasy: 2004^[2]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Wołodymyr Bezsonow w bazie RusTeam (ros.)
• Profil na PlayerHistory (ang.)
• Wołodymyr Bezsonow w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
• Wołodymyr Bezsonow w bazie Football Facts (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
• Wołodymyr Bezsonow w bazie National Football Teams (ang.)