Wołodymyr Kłyczko

Wołodymyr Kłyczko
Ilustracja
Wołodymyr Kłyczko (2018)
Pseudonim

Dr Steelhammer

Data i miejsce urodzenia

25 marca 1976
Semipałatyńsk

Obywatelstwo

Ukraina

Wzrost

198[1] cm

Masa ciała

109 kg

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

69

Zwycięstwa

64

Przez nokauty

53

Porażki

5 (4 KO)

Remisy

0

Nieodbyte

0

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złotoAtlanta 1996boks
(waga superciężka)
Mistrzostwa Europy
srebroVejle 1996waga superciężka
  1. Bilans walk aktualny na 2017-04-29.

Wołodymyr Wołodymyrowycz Kłyczko[2] (ukr. Володимир Володимирович Кличко), Władimir Władimirowicz Kliczko[2] (ros. Владимир Владимирович Кличко), (ur. 25 marca 1976 w Semipałatyńsku) – ukraiński bokser wagi ciężkiej, były mistrz świata organizacji IBF, WBO, IBO oraz superczempion WBA. W swojej karierze pokonał 23 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej, najwięcej w historii boksu[3][4][5]. Młodszy brat pięściarza Witalija Kłyczki.

Kariera amatorska

Największym sukcesem Kłyczki w boksie amatorskim był złoty medal w wadze superciężkiej zdobyty na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie w 1996 (pokonał reprezentanta Tonga Paeę Wolfgramma). Kłyczko był też pięciokrotnym mistrzem Ukrainy, wicemistrzem Europy z 1996, mistrzem Europy juniorów z 1993 oraz srebrnym medalistą mistrzostw świata juniorów z 1994. Jego bilans walk amatorskich to 112 walk wygranych i tylko 6 porażek.

W latach 90. był zawodnikiem m.in. Gwardii Warszawa[6].

Kariera zawodowa

Karierę zawodową rozpoczął w Niemczech, razem ze swoim starszym o pięć lat bratem, Witalijem. W swoim debiucie znokautował w pierwszej rundzie Fabiana Mezę. W ciągu dwóch następnych lat stoczył łącznie 24 pojedynki. Wszystkie wygrał, większość kończąc nokautem w pierwszych rundach.

5 grudnia 1998 doznał pierwszej, zaskakującej porażki – z przeciętnym amerykańskim pięściarzem Rossem Puritty. Kłyczko miał znaczną przewagę, lecz pod koniec walki zupełnie stracił siły. W dziesiątej rundzie dwukrotnie leżał na deskach, a w jedenastej, po kolejnych silnych ciosach Amerykanina, trener Wołodymyra wbiegł na ring i przerwał walkę[7].

W 1999 wygrał wszystkie siedem walk, w tym z Axelem Schulzem o mistrzostwo Europy.

Kolejny rok był dla Kłyczki bardzo udany. Najpierw pokonał przed czasem trzech kolejnych rywali: Paea Wolfgramma (nokaut w pierwszej rundzie), Davida Bostice (w drugiej rundzie, wcześniej Amerykanin był cztery razy liczony) oraz Monte Barretta (pięć razy na deskach, techniczny nokaut w siódmej rundzie). W październiku dostał szansę walki o mistrzostwo świata organizacji WBO z Chrisem Byrdem. Amerykanin wywalczył ten tytuł pół roku wcześniej, wygrywając ze starszym bratem Wołodymyra, Witalijem. Wołodymyr miał w tej walce znaczną przewagę i wygrał zdecydowanie na punkty, a Byrd dodatkowo zaliczył dwa upadki – w dziewiątej i jedenastej rundzie.

W 2001 Kłyczko stoczył dwie walki w obronie mistrzowskiego pasa. Nie dał w nich swoim rywalom żadnych szans, pokonując technicznym nokautem najpierw Derricka Jeffersona (druga runda)[8], a następnie Charlesa Shufforda (szósta runda)[9].

W 2001 wystąpił również w filmie Ocean’s Eleven: Ryzykowna gra[10].

Następny rok to kolejne trzy udane obrony – z Francois Bothą[11], ponad czterdziestoletnim byłym mistrzem świata Rayem Mercerem[12] oraz z Jameelem McCline[13]. Także te walki wygrał przed czasem.

Tytuł mistrzowski stracił 8 marca 2003, w swojej szóstej obronie, z południowoafrykańskim bokserem Corrie Sandersem. Walkę przegrał zaskakująco szybko, przez techniczny nokaut w drugiej rundzie, ale już w pierwszym starciu był dwa razy liczony[14].

Po dwóch kolejnych łatwo wygranych walkach w Niemczech, Kłyczko zmierzył się z Lamonem Brewsterem o wakujący tytuł mistrza świata organizacji WBO, ponieważ Corrie Sanders zrzekł się go aby móc walczyć z Witalijem Kłyczko o pas mistrzowski organizacji WBC. Walka odbyła się 10 kwietnia 2004 w Las Vegas. Przez cztery pierwsze rundy Ukrainiec miał znaczną przewagę. W czwartej rundzie po ciosie Kłyczki Brewster leżał na deskach. Jednak w następnej rundzie sytuacja diametralnie się odwróciła. Po serii silnych ciosów Wołodymyr był liczony, a po zakończeniu piątej rundy najpierw upadł, a później nie mógł dojść o własnych siłach do swojego narożnika. Sędzia był zmuszony zakończyć walkę[15].

Po pokonaniu w dwóch następnych potyczkach DaVarryla Williamsona[16] i Eliseo Castillo[17] Kłyczko stanął do walki eliminacyjnej o pozycję numer jeden w rankingu organizacji IBF i WBO. Jego rywalem był Nigeryjczyk Samuel Peter. Ukrainiec wygrał ten pojedynek na punkty, mimo że trzy razy leżał na deskach i był liczony[18].

22 kwietnia 2006 Kłyczko stoczył kolejną walkę o tytuł mistrza świata, tym razem organizacji IBF. Jego rywalem był po raz drugi Chris Byrd. Pojedynek miał jednostronny przebieg i zakończył się zwycięstwem Kłyczki po technicznym nokaucie w siódmej rundzie[19]. W listopadzie 2006 w siódmej rundzie zwyciężył z Calvinem Brockiem[20].

10 marca 2007 przez techniczny nokaut już w drugiej rundzie pokonał Raya Austina[21], a 7 lipca tego samego roku udanie zrewanżował się Lamonowi Brewsterowi, pokonując go w szóstej rundzie[22].

23 lutego 2008 w Nowym Jorku w Madison Square Garden stoczył walkę unifikacyjną z mistrzem WBO, Sułtanem Ibragimowem. Kłyczko po nudnej walce wygrał pojedynek na punkty[23]. 12 lipca tego samego roku pokonał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie Tony Thompsona[24]. W ostatniej walce w 2008 roku w grudniu pokonał przez techniczny nokaut w siódmej rundzie Hasima Rahmana, mając dużą przewagę przez całą walkę[25].

20 marca 2010 podczas gali w Düsseldorfie znokautował w dwunastej rundzie Amerykanina Eddiego Chambersa lewym sierpowym. 11 września 2010 we Frankfurcie znokautował w dziesiątej rundzie Samuela Petera.

Bracia Kłyczko (2012)

2 lipca 2011 w walce unifikacyjnej jednogłośnie na punkty pokonał mistrza świata organizacji WBA Davida Haye’a. Sędziowie punktowali: Adalaide Byrd (117:109), Michael Pernick (118:108) oraz Stanley Christodoulou (116:110) na korzyść Kłyczki[26]. 3 marca 2012 zmierzył się z byłym mistrzem wagi junior ciężkiej Jean-Marc Mormeckiem, pokonując go przez techniczny nokaut w czwartej rundzie[27]. 7 lipca 2012 skrzyżował rękawice z Tonym Thompsonem, w rewanżu za walkę sprzed czterech lat. Pokonał go przez techniczny nokaut w szóstej rundzie[28].

Na 10 listopada 2012 zakontraktowano walkę Kłyczki z Polakiem, Mariuszem Wachem[29]. Zwycięzcą walki został Kłyczko, pokonując Wacha na punkty.

4 maja 2013 pokonał w szóstej rundzie przez techniczny nokaut Włocha Francesca Pianete[30].

5 października 2013 w Moskwie zwyciężył na punkty w walce z Aleksandrem Powietkinem. Walka zakończyła się jednogłośną decyzją sędziów 119:104.[31]

26 kwietnia 2014 roku wygrał walkę z Aleksem Leapaiem nokautując go w piątej rundzie.

15 listopada 2014 roku wygrał walkę z Kubratem Pulewem nokautując go w piątej rundzie[32].

25 kwietnia 2015 w nowojorskiej Madison Square Garden, broniąc kolejny raz z rzędu tytułu, Kliczko wygrał jednogłośnie na punkty 118:109, 116:111 i 116:111 z Amerykaninem Bryantem Jenningsem (19-1, 10 KO)[33].

28 listopada 2015 roku przegrał na punkty walkę z Tysonem Fury (115:112, 115:112, 116:111 na korzyść Fury’ego).

29 kwietnia 2017 w Londynie przegrał przez techniczny nokaut w jedenastej rundzie z Brytyjczykiem Anthonym Joshuą (19-0, 19 KO). Stawką pojedynku były trzy pasy mistrzowskie federacji IBF, IBO i superczempiona WBA.

30 lipca 2017 ogłosił zakończenie kariery[34].

Życie prywatne

W roku 2009 bokser zaczął spotykać się z amerykańską aktorką Hayden Panettiere. Dwa lata później para ogłosiła rozstanie. Niespodziewanie w 2013 Kłyczko oświadczył się aktorce[35]. W grudniu 2014 roku przyszła na świat ich córka Kaya Evdokia Kłyczko. W roku 2018 matka aktorki potwierdziła informacje o rozstaniu pary[36]. Córka pozostała pod opieką ojca.

Przypisy

  1. Mormeck ma szansę? Tylko z pomocą Kliczki. eurosport.pl, 2 marca 2012.
  2. a b Kłyczko Wołodymyr, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2015-06-10].
  3. Wladimir Klitschko is plotting a spectacular boxing comeback, and he wants to break an old heavyweight record. Business Insider Singapore. [dostęp 2021-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-11-10)].
  4. Władimir Kliczko wróci na ring? "Jeśli wojna się skończy...". [dostęp 2022-04-28].
  5. Fury 'mentally happy' to be in ring, eyes Klitschko-like reign, Reuters [dostęp 2021-02-08].
  6. Władimir Kliczko obronił tytuł mistrza świata. wp.pl. (pol.).
  7. Boxing Encyclopedia. (ang.).
  8. Klitschko retains WBO title. BBC Sport. (ang.).
  9. Tom Vosicky: Klitschko vs Shufford: Klitschko stops Charles Shufford in 6. Boxing247. (ang.).
  10. źródło.
  11. Boxing Encyclopedia. (ang.).
  12. Tom Vosicky: Wlad is Bad!!!!!! Klitschko destroys Ray Mercer. Boxing247. (ang.).
  13. Patient Klitschko passes first major U.S. test. ESPN.com. (ang.).
  14. Frank Gonzalez: The Year Of The Upsets. East Side Boxing. (ang.).
  15. Frank Lotierzo: Brewster KO’s Wladimir Klitschko. East Side Boxing. (ang.).
  16. Phillip Przybylo: Redemption Waits Another Day for Wlad Klitschko. East Side Boxing. (ang.).
  17. Klitschko too strong for Castillo. BBC Sport. (ang.).
  18. Frank Gonzalez Jr.: Peter/Klitschko: Vladimir Klitschko Shows His Quality. East Side Boxing. (ang.).
  19. Graham Houston: Wladimir Klitschko TKO7 Chris Byrd. Fightwriter.com. (ang.).
  20. Graham Houston: Wladimir Klitschko TKO7 Calvin Brock. Fightwriter.com. (ang.).
  21. Karl Freitag: Klitschko annihilates Austin!. Fightnews.com. (ang.).
  22. Wolfgang Schiffbauer: Revenge is sweet for Klitschko!. Fightnews.com. (ang.).
  23. Matt Richardson, Kurt Wolfheimer: Klitschko Defeats Ibragimov!. Fightnews.com. [dostęp 2008-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-02-28)]. (ang.).
  24. Bill Calogero: Wladimir Klitschko Wins But Still Lacks “Something”. Boxing247. (ang.).
  25. Alexey Potapov: Klitschko KOs Rahman!. Fightnews.com. [dostęp 2008-12-23]. (ang.).
  26. Karl Freitag: Klitschko defeats Haye. Fightnews.com, 2011-07-02. [dostęp 2011-07-03]. (ang.).
  27. Kliczko znokautował Mormecka. Ringpolska.pl. (pol.).
  28. Władimir Kliczko – Tony Thompson: ukraiński mistrz obronił cztery pasy – Onet Sport.
  29. Władimir Kliczko – Mariusz Wach oficjalnie 10 listopada. onet.pl, 2012-08-23. [dostęp 2012-08-23].
  30. Łatwa robota Kliczki i jego jubileuszowe zwycięstwo nad Pianetą. bokser.org. [dostęp 2013-06-28]. (pol.).
  31. Władimir Kliczko – Aleksandr Powietkin – Sport.
  32. Władimir Kliczko pokonał Pulewa i obronił pas IBF. wp.pl, 15 listopada 2014. [dostęp 2014-11-15]. (pol.).
  33. Ciężka przeprawa Kliczki z twardym Jenningsem. Bokser.org, 25 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26]. (pol.).
  34. Decision. KlitschkoOfficial 2017-07-30. [dostęp 2017-08-03].
  35. Olga Szarycka, Władimir Kliczko zaręczył się z piękną blondynką, styl.fm, 10 października 2013 [dostęp 2022-03-08] (pol.).
  36. Hayden Panettiere Dating History - FamousFix, FamousFix.com [dostęp 2022-03-08].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Boxing pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
VladimirVitaliy.jpg
Autor: Vergo, Licencja: CC0
Brothers Wladimir (left) and Vitali (right) Klitschko with their championship belts
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Klitschko-gesf-2018-7931.jpg
Autor: Fuzheado, Licencja: CC BY-SA 4.0
Wladimir Klitschko at the 2018 Global Education and Skills Forum in Dubai.