Wołyńska Półbrygada Obrony Narodowej

Wołyńska Półbrygada Obrony Narodowej
Historia
Państwo II Rzeczpospolita
Sformowanie1938
Rozformowanie1939
Nazwa wyróżniającaWołyńska
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
DyslokacjaLublin (OK II)
Rodzaj sił zbrojnychWojsko
FormacjaObrona Narodowa
PodległośćOkręg Korpusu Nr II
Wołyńska Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939

Wołyńska Półbrygada Obrony Narodowej – półbrygada piechoty Wojska Polskiego II RP.

Formowanie brygady

Wołyńska Półbrygada ON sformowana została w drugim kwartale 1938 roku w składzie trzech batalionów typu I na terenie Okręgu Korpusu Nr II. Dowództwo jednostki umieszczono w garnizonie Lublin[1], natomiast dowództwa poszczególnych batalionów w Chełmie, Kowlu i Łucku. Także w Kowlu zorganizowano oddział zwiadowców. Brygada podporządkowana została inspektorowi armii, gen. dyw. Burhardt-Bukackiemu. Na stanowisko dowódcy półbrygady został wyznaczony ppłk piech. Władysław Ciepielowski.

Podczas organizacji brygady napotkano poważne trudności z powodu braku dostatecznej liczby dyspozycyjnej rezerwy. Postanowiono więc, żeby jej uzupełnienie oprzeć głównie na młodzieży przedpoborowej oraz najstarszych rocznikach rezerwy zaliczonej do pospolitego ruszenia. Ze względu na niską wartość bojową, w przypadku wojny nie przewidywano dla półbrygady żadnych zadań bojowych, poza zadaniami ochronnymi, służbą wartowniczą i służbą bezpieczeństwa na tyłach obszaru etapowego armii.

Z relacji podporucznik rezerwy piechoty Walentego Lubienieckiego[a] wynika, że 13 września 1939 roku w Brodach generał brygady Kazimierz Sawicki wydał rozkaz sformowania Wołyńskiej Brygady Obrony Narodowej i w tym celu przydzielił do sztabu kilku oficerów z podległego mu Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, w tym majora Józefa Juliana Uhacza i płatnika, kapitana Kazimierza I Grudzińskiego. Sam Lubieniecki miał objąć stanowisko referenta personalnego. Major Uhacz poległ w czasie nalotu na Brody. Sztab brygady nie został zorganizowany. Transport kolejowy z personelem PUWFiPW 14 września znalazł się w Kopyczyńcach skąd tego samego dnia podwodami udał się do Probużnej i dalej na południe do Jezierzan. W tej miejscowości personel PUWFiPW pod dowództwem majora Franciszka Orawca przebywał do 17 września, kiedy to rozpoczęła się agresja ZSRR na Polskę[2].

Organizacja Wołyńskiej Półbrygady ON

Uwagi

  1. ↑ Walenty Lubieniecki urodził się 8 sierpnia 1909 roku w Rzeszowie. Zmarł 29 maja 1986 roku w Buenos Aires. Podporucznik rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 września 1932 roku. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Brzeżany. Posiadał przydział do 51 Pułku Piechoty. Od 1 maja 1938 roku był zatrudniony jako urzędnik państwowy VIII grupy uposażenia w Państwowym Urzędzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie na stanowisku referenta personalnego. 17 września 1939 roku zdołał przekroczyć granicę z Rumunią[2].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 541.
  2. ↑ a b Lubieniecki 1940 ↓, s. 58-60.

Bibliografia

  • Walenty Lubieniecki, Załącznik do zeszytu ewidencyjnego, Paryż: IPMS, 8 stycznia 1940, B.I.92b [dostęp 2019-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-06].
  • Eugeniusz Kozłowski, Wojsko Polskie 1936-1939. Próby modernizacji i rozbudowy, Wydawnictwo MON, Warszawa 1964, wyd. I
  • Kazimierz Pindel: Obrona Narodowa 1937-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06301-X.
  • Pismo Inspektora Armii, gen. broni Kazimierza Sonskowskiego, z 19 III 1938 r. do szefa Biura Inspekcji GISZ-u, CAW, Akta GISZ, t. 891.
  • Stanisław Truszkowski, Z dziejów formacji Obrony Narodowej w siłach zbrojnych II Rzeczypospolitej, Wojskowy Przegląd Historyczny, nr 3/4 z 1969 i nr 1 z 1970
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Obrona Narodowa II RP
Brygady
Półbrygady
Bataliony typ I
Bataliony typ II
Bataliony typ III
Bataliony typ IV
Bataliony typ „S”

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Wołyńska Półbrygada ON.jpg
Wołyńska Półbrygada ON
Obrona Narodowa w 1939.jpg
Obrona Narodowa w 1939