Woda bromowa

Woda bromowa – nasycony roztwór wodny bromu o stężeniu ok. 3,6 g/100 g. Stosowana w laboratoriach i przemyśle jako utleniacz[1][2]. Obecność bromu powoduje, że jest zabarwiona na kolor brunatny[3]. Przed wprowadzeniem metod spektroskopowych była wykorzystywana w chemii organicznej do wykrywania węglowodorów nienasyconych i ich pochodnych, w reakcji addycji bromu do wiązania wielokrotnego, co powoduje jej odbarwienie[3].

W roztworze brom ulega dysproporcjonowaniu i jest w stanie równowagi z kwasem podbromawym i bromowodorem[2][4]:

Br
2 + H
2O ⇄ HBrO + HBr, K = 5,8×10−9

Zakwaszenie cofa tę reakcję, a w środowisku zasadowym równowaga przesuwa się całkowicie w prawą stronę. Woda bromowa ulega powolnemu rozkładowi z wydzieleniem tlenu, jednak wolniej niż woda chlorowa lub wodny roztwór fluoru[4][5]:

2Br
2 + 2H
2O → 4HBr + O
2

Reakcję tę przyspiesza światło[2][5].

W temperaturze poniżej 5,8 °C tworzy się czerwony krystaliczny hydrat bromu, Br
2·8H
2O[4].

Przypisy

  1. ↑ woda bromowa, [w:] Mały słownik chemiczny, Jerzy Chodkowski (red.), wyd. 5, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976, s. 575.
  2. ↑ a b c woda bromowa, [w:] Encyklopedia techniki. Chemia, Władysław Gajewski (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1965, s. 784, OCLC 33835352.
  3. ↑ a b Jonathan Clayden i inni, Organic Chemistry, Oxford–New York: Oxford University Press, 2001, s. 115, ISBN 0-198-50346-6.
  4. ↑ a b c Jack F. Mills, Bromine, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, DOI: 10.1002/14356007.a04_391, ISBN 978-3-527-30673-2 (ang.).
  5. ↑ a b C. Chambers, A.K. Holliday, Modern Inorganic Chemistry, Butterworths, 1975, s. 324.