Woda pitna
Woda pitna – czysta woda, która nadaje się do spożycia (bez zagrożenia dla zdrowia). Powinna ona zawierać odpowiednią ilość soli mineralnych (dlatego woda destylowana, mimo wysokiej czystości, nie nadaje się do celów konsumpcyjnych), a nie zawierać zanieczyszczeń organicznych i nieorganicznych.
W niektórych kontekstach (najczęściej związanych z żeglugą morską) wodę pitną nazywa się wodą słodką (w przeciwstawieniu do słonej wody morskiej).
.jpeg)
Spożycie
Spożycie wody przez dorosłego człowieka nie powinno przekraczać 1–1,5 litra na godzinę, gdyż może to doprowadzić do poważnych zaburzeń w gospodarce elektrolitycznej organizmu.
Wypicie bardzo dużej ilości wody pitnej (powyżej 5 litrów w ciągu kilku godzin) może prowadzić do śmierci wskutek hiponatremii. W tak dużych ilościach bezpieczniej pić płyny izotoniczne.
Historia
Woda była podstawowym napojem człowieka pierwotnego, ale także w czasach starożytnych i średniowiecznych odgrywała decydującą rolę w diecie. Wprawdzie kultura grecka i rzymska preferowały wino, jednak w Cesarstwie Bizantyjskim to właśnie woda stanowiła najczęściej serwowany napój. Pojawiała się na stołach nie tylko ludzi biednych, ale też arystokracji. Traktaty medyczne poświęcili jej m.in. tacy lekarze starożytni i średniowieczni jak Galen, Aecjusz z Amidy i Rufus z Efezu.
Źródła wody pitnej
Wodę pitną można czerpać ze studni lub innych ujęć, a na terenach zurbanizowanych jej podstawowym rodzajem jest woda wodociągowa. W krajach rozwiniętych coraz powszechniej spożywa się wodę mineralną.
Czasami wodę pitną można uzyskać przez przegotowanie wody powierzchniowej, lecz nie daje to gwarancji unieszkodliwienia wszystkich drobnoustrojów. Spożywanie wody skażonej bakteriologicznie może być przyczyną zatrucia, którego najczęstszymi objawami są nudności, wymioty i biegunka. Żołnierze niektórych armii otrzymują substancje odkażające, które w warunkach polowych umożliwiają im w miarę bezpieczne picie dostępnej wody powierzchniowej (nawet z kałuży).
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Tomasz Sienicki [user: tsca, mail: tomasz.sienicki at gmail.com], Licencja: CC BY 3.0
Kot pijący wodę z kranu
Autor: Che
(Please credit as "Petr Novák, Wikipedia" in case you use this outside WMF projects.), Licencja: CC BY-SA 3.0
Řeka Jizera na dolním toku, jez Otradovice. Vlevo uprostřed je vidět malé vyústění z kalové laguny. Voda v kalové laguně je očištěna sedimentací od kalů z prací vody. Jedná se o tzv. propírací vodu, pískových rychlofiltrů z Úpravny vody Sojovice.
Označení artéská voda pochází z francouzské provincie Artois, kde byla obdobná voda čerpána mnichy kartuziánského řádu ve 12. století. Voda do Polabí přitéká propustnými pískovci shora od Ještědského hřbetu. Rychlost je však malá, stáří vody bylo odhadnuto na 14 000 let. Tyto propustné pískovce jsou v okolí Káraného o mocnosti 20-30 m a nacházejí se v hloubce 60-80 m. Jsou překryty nepropustnými slínovci.
Zdroje:
- Křivánek, Oldřich a Kněžek, Miroslav. 2001. Zdroje pitné vody v Káraném. Principy získávání vody v oblasti káranské vodárny. Pražské vodovody a kanalizace a.s.
- Wikipedie
- Ambrožová, Jana. 2007. Aplikovaná a technická hydrobiologie. VŠCHT